Duaların Gücü / Gülüm Çamlısoy

Düş çekmeceleri saklı sandığımda bense her sanmadığımda bir sandık dolusu anıya d/okunuyorum tadı karamel rengi bedbaht bir hüzne dolanıyorum ve aykırı mizacımla bir ardıç kuşu gibi göğün tefine konup yerin dibine geçiriyorum şiirlerimi.

Sultanıyım hüznün

Kadı kızı olmasam bile adını koyamadığım duyguların

Kaftanıyım

İstimlak edilmiş bir imgenin peşinde

Peyderpey yarıladığım yolun izinde

Zaten tutamaz da beni hiç kimse

Kimsesizliğin dergâhında

Kimyamdan sökün eden moleküllerin

Tozunu alıyorum

Tozu dumana kattığım yılların özleminde

Şimdilerde denk düştüğüm sadece bir toz zerresi

Zerre de umurumda değilken artık yaşamak

Atıl yüreklerin sevgiyi ağırlamadığı kadar da saklı iken bekâreti

Hızmam yokuş aşağı yuvarlanıyor

Hazır ol da geçen ömrün nicedir

Kundaklanıyor

Pışpışladığım acılarım

Kanamalı bir minvalde

Toz konduramadığım kadar tozuma

Tozuttuğumun da garantisidir yazdıklarım

Yaşadığım ne ki yaşın izinde

Harici hercai gölgelerin nezdinde

İçre yolculuk benimkisi

Kâh hümayunu evrenin

Kâh kalburüstü duyguların memleketi

Meylettiğim de değil zahir

Melediğim kadar kokusuna doyamadığım annemin silueti

Süt kuzusu sessizlik

Koynumdaki asa

Satanist ruhların v/edası

Aşksa kolladığım

Açtığım kadar kalemin kollarını

Varsın olsun kolluk kuvveti addedilsin

Bir başıma kalmışlığım

Her düş her yemin ve sen…

Mağdur iklimlerin kör beyni körü körüne sevilesi

Sözcükler mağdur iklim şaibeli

Yazın endamı yok artık şehirde

Baharsa başka baharlarda saklı

Kışkışladığım hazan ve hüzün

Gel gör ki kışa düştü yolumuz

Yoldan yola

Baş koyduğumuz dünyanın malı mülkü

Bilemedik renklerin en güzelinin

Sevgi olduğunu dilediğimiz kadar direndik de

Şehir yabancı mevsime

Şairse şehrin şiirin yolcusu

Matbu düşlerden ördüğü bir hırka başucunda asılı

Sandığın tozu

Uçuşan örtünün buruşuk yüzü

En azından tek yüzü var örtünün

Yüzsüzlüğü ile kimse

Ar damarı çatlamış iblisin şerrine

Okunası lanet

Duaların gücünde saklı keramet