Dönüş Yolunda Kırık Düşler / Adil Okay
Düz yollarda yan
yürütüyor beni küskün ayaklarım
bu ben miyim prangasız sokaklarda avare
cebimde polisten kaçırdığım ilkbahar sonatı
bağırdıkça sağırlaşıyor dilsiz evler
bıkmadan çalıyorum kapıları
seni soruyorum
aldığım cevaplar hep sus işareti
yuhalıyorum kafa kâğıdı erken eskimiş kulları
bir ömür sonra hâlâ
kırmızı ışıklarda hazır ol
***
dil ucu merhabalar düşüyor kaldırımlara
lütfen nasılsınlar
çocuklar gülüyor halimize
büyük gülüşlerle
eğilip topluyorlar
sahipsiz kalmış sloganları
yanmıyor elleri
sonra bildik tii sesleri
saklambaç
köşe kapmaca
sobe
oyunbozan coplar
ve silah sesleri
II
kimsesizler mezarlığında
seni arıyorum
ellerimde arpa çiçekleri
hani o çok sevdiğin
ve dudaklarımda kızıl saçlı mısralar
III
dönüş yolunda bizi arıyorum
her kapıda büyüyor şaşkınlığım
bu benim diyorum
iyice adilim işte
ya onlar
onlar kim
Adil Okay