Çizilir mi sözün üstü? | Aziz Kemal Hızıroğlu

Yoktun ya

tektim ölmüştüm akşam hâliydim

kağıttan mendil yalandan kalem aşktan ayna

surat yaptım yerin yüzü kırıldı

ne olmadığıma ağladıkça göğün tözü

sustum derin yarıldım anılarda

konuştum yazıya sığındı ölüm

döndün ya

fısıltıya kaldı yüksek sesli komşular

mühürden kaleler düştü kapı sesinde

göz dokunuşu söz sırayı savdı hasretten

senden birikmiş gözyaşı aktı benden kurumuş göz

hemen sokulamadı şiire sevinç

erk henüz acıdaydı

kaldın ya

çokum dirilmişim sabah hâliyim

kağıt mendil kalemin elinden içiyor maviyi

sırını aşka bırakmış çekilip gitmiş ayna

çerçevesi eskimiş pencerelerde taze kuşlar

kağıdın ardındalar hepsi mavi kuyruğunda

söz ölünce üstü çizilebilse keşke…

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Tay Dergisi, Ocak 2003, Sayı: 28

(*) Mühür, Tümzamanlar Yay, Nisan 2004