Buğday Çiçeği | Uğur Mumcu’ya | Mustafa Söylemez

Esrik kalmıştın
Ölesiye yorgundun akşamdan,

Rüzgârda, dans ederken karlar,
Seni düşürdüler kanlar içinde.

Ellerinden dökülen umut

Sızlattı yüreğini
Tüyü bitmemiş yetimlerin
Uykular ve düşler kana bulandı.

Özgür umutlarla, düşleri fısıldayan
Buğday çiçeklerinde kaldı

Uğurlu söylemin
Karlar kana bulandı.

Bir kanlı pazar

Hamura katılan emekte yokoldu

Alın teriyle pişecek yemek
Kanlı zehir koktu.

Haneye hüzün ülkeye karamsarlık çöktü.

Rüzgârda uçuşan buğday çiçeklersin
Savruldun şiirleşip
Yüreğinin Anadolu’sunda.

Sayısız yürekte sevdasın şimdi

Gökyüzünden sarkan gerçek savınla

Savrulurken buğday başaklarında sen.

İğrenç ve korkak katiller
Kuytu köşelerde saklanırlar
Kalleş bir kara bıçak gibi.

Aynalar tükürürken yüzlerine
Ellerinde bir avuç altın
Kemirirler ama tükenmez açlıkları.