Bir Seni Unutmadım Bemila | Nuri Can

Ben seni dağ kokulu yaylalarda sevdim ceylan kaçışlım…

nergizlerin ayışığına sevdalandığı seherlerde…

özlemlerin dindiği nehirlerde sevdim seni …

dudağın dudağıma bahar, soluğun soluğuma rüzgardı

içime kır çiçeklerini taşırdı her yaz…

Gittin,

zifir saçlarında unuttum hayatı…

ay sustu, yıldızlar küs, sular dalgın, gönül dargın

şimdi düşümde her gece bir orman yanıyor

bir dağ kanıyor kalbimdeki acılardan

yaralı çöllere akan sızılı ırmaklar gibi,

kanayan şiirlere bırakıp gittin ömrümü…

Seni her özleyip duvarlara vurduğumda başımı

kafam değil, kalbim acıyor kalbim

şu sevemediğim rezil dünyada

sen ışık yüzlümdün bir zamanlar, ceylan gözlümdün,

nefesimin rüzgarı, ömrümün baharıydın

ah! şimdi hangi kıyıdan baksam rengi hüzündür aşkın

hangi güle sığınsam dikenleri batıyor yüreğime…

Ben seni ıpışıl suların aydınlığında sevdim ay bakışlım

gelinciklerin gelin edildiği seherlerde

sen ki, Kelebeğim, akarsuyum, cangülümdün

ne zaman gözlerim gözlerine kelepçelense

alnıma bir öpücük kondurup kaçardın

ıpışıl bir sevda düşerdi yüreğime

bir gün görmesem özlerdim……

şimdi özlemlerimi anlatamayacak kadar uzak

yanına gelemeyecek kadar yorgunum

hüzne bulanmış ayrılıklardan,

gam dokuyor yüreğim gittiğim her yerde…

hangi kente sığınsam dar geliyor efkarıma

hangi acımı yaksam, hangi pencereden baksam

rengi hüzündür hayatın

yüreği yaralı döndüm çıktığım her yolculukta …

Gittin,

özlemlerimi ağır bir yük gibi vurup sırtıma,

binlerce hayal kırığı yaralarımla,

içimdeki en yüksek dağa kaçtım.

çıktığım her yolculukta saçların dolandı kalbime

bir akrep öptü yaralarımı her kanadığımda.

Şirin’in aşkına deldiği dağın Ferhat kalbi ile

kalakaldım gönül diyarında öyle bir başıma umutsuz….

yüreğimi alıp avuçlarıma gelsem diyorum

sana sarılamayacak kadar yorgunum

Gittin,

koyup başucuma uçurumları hüzne göçtüm her gece

hiç bir yol çıkmadı umuda tükendim

özlemlerimi anlatamayacak kadar yorgun

yaralarımı saramayacak kadar uzaksın artık

bütün mevsimler değişti Bemila, bütün renkler değişti

al nereye istersen oraya savur yapraklarımı şimdi

şimdi yaşamın en zor dağındayım

geriye dönsen ölürüm, dönmesen ölürüm…

Gittin işte, aşkın kanayan yanını bırakıp avuçlarıma

yeşile çalan umutlarımı da alıp yanına

bir tebessüm gibi hayatımdan çekip gittin usulca

kırık dallarda inleyen yaralı bir rüzgar gibi

yaralı bırakıp gittin beni burada bir başıma…

gittin yaşamayı unuttum, ağlamayı, gülmeyi unuttum

ne zaman başladı bu hikaye, ne zaman bitti unuttum

bir seni unutmadım Bemila…

bir seni unutamadım …

bir seni unutm …

bir seni…

bir se…

…

Nuri CAN