Ben Seni Sevdikçe! | Selahattin Yetgin

Kendinden ayrılmış bütün parçaları toplarcasına

Bir masal atının üzerindeki mutluluk yolcusu

Seni sen yapan bakışlarının yelesindeki tutunuş

İsimsiz bütün çiçeklerin özündeki gizli nefes

Ben seni sevdikçe;

Sen dosta düşmana karşı hayata bakışım oluyorsun

Ben seni sevdikçe;

İçimden akıp gidiyor nehirler, ırmaklar, denizler

Portakal bahçelerinde Akdeniz gibi kokuyorum

Bütün yaşanmışlıkları en baştan bölüşüyorum seninle

Ufkumda yemyeşil bir sonsuzluk oluyor yaşamak

Hangi şarkıyı dinlesem sen geliyorsun aklıma

Sen oluyorsun gülüm yüreğimdeki o asil ihtişam

Ben seni sevdikçe;

Çiçekler içinde bir arı oluyorum peteğini arayan

Seni sevdikçe ben, hüzünle sevişiyor hızla akan zaman

Gövdemin bütün yapraklarını dolaşıyor aşk denen ihtişam

Kanat açıyorum bilinmeyen maviliklere seni düşündükçe

Sen yetim bir çocuğu emziriyorsun yüreğimi avuçlayarak

Gönlümün dal uçlarını öperek yurduma baharları getiriyorsun

Ben seni sevdikçe;

Hayalle gerçek kol kola yürüyor bilinmez bir meçhule

O kendi içine devrilmiş geceleri değiştiriyorsun sevinle

Gürül gürül akan anların içinden gelip geçiyoruz seninle

Ben seni sevdikçe, bir kuş oluyor yüreğimdeki gümbürtü

Bütün tozlanmış kitaplıklar üzerime devriliyor gülüm

Her sayfayı sen varsın diye sabırla ve aşkla karıştırıyorum

Ben seni sevdikçe gülüm,

Demiri eritiyor sabrım, ellerimde mayıs çiçekleri oluyor an

Ölümler ülkesinde içten içe yanan, fitilsiz bir kandil oluyoruz

Aşkın kutsal kalemi oluyor, sarıldıkça mutluluğa dönüşüyoruz

Maviyle sevişiyor gökyüzü, yeşil ırmaklarda sevdayı doğuruyoruz

Bu gözyaşı imparatorluğunun üzeri çizilmiş mağrur mevsimlerinde

Seninle mutluluğun resmini çiziyor, sonsuz aşklara yelken açıyoruz…

…

Selahattin YETGİN

———–