Belki Eski Evlerde Yaşadık Eskiden | Aylin Özgür

Belki eski, bir tarafı dökük evlerde yaşadık eskiden, yinede mutluyduk, huzurluyduk, her daim gülümsüyorduk.

Hayat da şimdiki gibi değildi.

Herkesin cebinde bir umudu vardı.

Az şey ile mutlu olmayı bilirdik biz.

Bir gülümseme, bir hatır soran bile iyi hissettirirdi insanı.

Her şeyden değerliydi  İnsanlar.

Yardım lazım mı, diyen ise ilaç gibi gelirdi.

Şimdilerde ise evler yeni bile olsa hem beğenmeyiz hem de bir şeyler hep eksik.

Sanki duvarlar arasında sıkışıp kaldık biz.

Duvarlar için hem çaba gösterip, hem de aynı duvarlar bizi isyankar, doyumsuz yaptı.

Evde zaman geçirmek için zaman yok.

Evde olsan bile, yinede düşüncelerin başka yerde.

Zaman şimdilerde daha hızlı mı akıyor ve biz hiç bir şeye yetişemiyoruz.

Geç kalıyoruz.

Kendimize bile geç kalıyoruz biz.

Kırıyoruz, döküyoruz, önemsemiyoruz, bol bol eleştiriyoruz.

Teşekkür bile etmiyoruz artık…

Sadece hırslarımızı bol bol  sevip onlara tapıyoruz biz.

Eski evde, herkes yanan sobanın etrafında oturur. Gün nasıl geçti konuşulur, ertesi günün planları konuşulurdu.

Verilen emekler için teşekkür edilir, takdir edilirdi.

Şükür etmek asla eksik olmazdı.

Şimdilerde, günün nasıl geçti sorusuna tek kelime ile cevap verir olduk, “iyi, eh işte ya da boşver”…

Ertesi güne dair kimse tek kelime etmiyor.

Planlar gizli, planlar orantısız, planlar belirsiz.

Hele birde  odun sobasında yanan odun çıtırtısı bile bir başka geliyordu kulağa.

Özellikle yanan odun kokusu, insanı evinde hissettirir ve huzur verirdi.

Bugünlerde hep eksik olan huzur

Sobayı yakamayan hep şikayet ederdi.

“Soba beni sevmiyor, git sen yak” derdi bir diğer aile ferdine.

Hele birde yaşlı Dedeniz var ise masal anlatsın diye bekleye dururdunuz.

Neler eksilmedi ki o günden bugüne yaşadığımız bu Dünyada.

Bazen Dedeniz masalları uydururdu, ders verirdi kendince, bunuda kulağınıza küpe yapın derdi, kendince…

Ahh ahh günümüzde ise insanlar ancak eleştirerek, parmak ile gösterip bu hata deyip akıllarınca ders veriyorlar, sebep mi?

Ego tabiki…

Günümüzde  neredeyse tüm Değerler eksildi.

Neler eksilmedi ki???

Vefa eksildi, Şükür etmek eksildi, Teşekkür etmek, emeği takdir etmek eksildi ve daha bir çok şey…..

Yine de her şeye rağmen her daim bir umut vardır…

…

Saygılarımla…

 Aylin Özgür

——