Bekçi üniformaları | Yaşar Üstün

Saatin yelkovanı ile akrep
aynı düğümün
bilmeceleriyse
zaman
amanını
nereye bıraktı
gidişlerin arkası hiç unutulmayan
baktıkça çoğalan gözlerde
boğaz vapurlarında ekmeği havada kapan martıya bakan şaşkınlıksa
rakı şişesindeki balığa alık muamelesi yapanın
ateşi
palto cebinde
yandı gülüm keten helva havası
yokuş yukarı koşmalar
tanrının unuttuğu
askıda ekmeğin
sayısı
yalnız bırakılmış tecellisinin
aynaya
yapışmış maskı
geçmiş kendini düşen yaprağa
bir yağmur taneciğine emanet ederken
yel
kırdığı şemsiyesine
küser mi…
korku
hiç dokunamadığım bedenini sıvazlayacak bekçi
üniformalarıyla çoğalıyor
şehrinde
oysa suyunu arayan denizden
tuzunu öpen
ıslak dudaktan
damarına kan yerine
gül damlayan
kalpten
sevgiyi emekle
avuçlayan
hikayemize
ne kadar ağlarsam ağlayayım
yere düşen
gözyaşımızdan
yürümediğimiz yolda bizi bekleyen güneş sıcaklığından
korkmak
daha güzeldi…
…
susmaktan öte
masalım kaf dağları
değer bildiğimiz
diğer bildiğimiz
içinde
kokusu limon ağacı
güneşe dönük umut türküleri
suda balık oynuyor
ahlı sözcük aramaları
desturumuz
sıraya girmiş
kalbimizin hizası
şehrin üstü
irin ve mide bulantısı örtülü
buz kesmiş
derecesi yüksek zorluk
koroner damarlarımızla
delik deşik yollarında
d/üşüyoruz
kalbimize yara açan padişahları sandalyenden kaldıramadık
yakamız da
bağrımız da
açık kaldı
ömrümüzün kayıp adreslerinde
harfler adını yazmıyor
kaç çaresizlik çizili
peşin sıra değil
önün sıra
şerefine içilecek
hasretin için
zehir zemberek acı toplayan
davetim var
yokluğun
ayağa kalkan
dik duran tarafım
gölgen
ders azlığı
şiir azlığı hayata
ey adalet
yakışıklılığın
gözyaşların
yere düşen
yaka mendilim…

Şubat/2020
Yaşar Üstün