Aziz Kemal Hızıroğlu’na | Yaşar Üstün

…

Gönül yar’ası

kasımpaşa mı

hacıhüsrev’in

hacıhüsrev mi

kasımpaşa’nın

aşk saklayan fotografı

ömer hayyam’dan

aşağıdan değil

yukarıdan aşağı çıkılan

parke taşlı sokaklar

kapıları açık

avluları çiçekli

çitlembik çitlenen evleriyle

aşkın

yalnız kalmiş

yolu sürekli

omza el atılmış

göz kırpmalar

dokunmak için

masumca çırpınan bedenler

okul zillerinin

koşa koşa gidilecek

nihavent şarkısı

aruz divan şairlerinin 

tahta silgisiz 

tebeşir tozlu

göğüs ağrısı

sevgili dudağı

kasımpaşa’daki

kızılay meydanı

buluşmalara süslü

takılı

tahta atlarımızın

çizmeli kovboyu

john wayne

konyakçı’mız

kuledibi’nin berduşu

tom miks giydiğimiz elbise

tek tek kıstırdığımız

bıçkınlara korkuluk  cesareti

gazoz kapaklarına

doldurduğumuz

çamur savaş boyası

titrek sokak lambalarına

karanfil oyası

tepebaşları

yırtık ayakkabılarımızın molası

sızıltılarımız

çalgılı çengili

efkarlı şerefelerde 

roman havası

yirmi bir soruluk

anı defterlerine

soluk…kurumuş gül

saklanarak

çingene hattı haliç

vapurlarında

yazılmış

tek odalı evlerde

çok odalı açılmış

kuzinelerde 

sıcak küllere

tütsülenmiş

yorgan döşeksiz

ısındığımız

gönül yarası

…

ah

yüksekkaldırımdan

karaköy’e indikçe

“bir acıdasın(yız)

büyüdükçe

küçük kaldığımız hayat

ömrümüzün

saatlere sıkışmış

elbise askısı

…

bıçkınlığın

masumiyete sığınmış

en yalnız aşk

sen dokun sözcüklere

Aziz Abi’m…

…

           Aralık /2018

             Yaşar Üstün