Araf’tayım | Adnan Sökmen
|Kadehimdeki şiirler
Araf’tayım…
Bir yanım cehennem…
Etrafımda fokur fokur kaynayan kazanlar…
Önümde çığlık çığlığa yanan bedenler…
Kemiklerinden sıyrılıp akan etler…
Nafile yalvarışkar, nafile yakarışlar…
Bağırdıkça günahkar vücutlar…
Bir kürek daha atıyor ateşe zebaniler…
Her yer alev denizi gibi kızıl…
Oluk oluk aķıyor irinler kanlar…
Simsiyah dumanla kaplı katran karası duvarlar…
Arafta’yım…
Bir yanım cennet…
Etrafımda, beyazlar giymiş huriler…
Kıvrımları davetkar…
Bakışları cüretkâr…
Sağımda solumda renk renk çiçekler…
Altın musluklardan akan şaraplar, şerbetler…
Gam yok, keder yok, tasa yok…
Her şey toz pembe, herkes mutlu, herkes şen…
Araf’tayım…
Ama ne cayır cayır yanmak umurumda…
Ne de merhamet dilemek dilimde…
Ne amber kokan hurilere sarılmak hevesim…
Ne de o şarapları tatmak arzum…
Çünkü ben…
O iki tarafı da yaşadım…
Yaşadım…
Gönderildiğim bu siktiri boktan dünyada…
Araf’tayım…
Bırakın hep burada kalayım….
İzin verin…
Bana biçtiğiniz o rolü burada oynamayayım…
Ne ebe olayım, ne sobeleyen…
Ne av olayım, ne avcı…
Kısacası…
Ben artık ne sizin, ne de karşı taraftayım…
Bırakın…
Bırakın sonsuza kadar Araf’ta kalayım…
ADNAN SÖKMEN —-