Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere | Nebih Nafile

ŞİİR KÖŞESİ | NEBİH NAFİLE

yüreğin çarpıyorsa hâlâ

gözlerinin pınarları akıyorsa

sevinçte, hüzünde ya da

akıyorsa kanın tüm hızıyla

yaşam da senin için akmakta

senin için ey güzel insan…

…

Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Bu haftaki şiir köşesi özel konukumuz; Kıymetli eşimin Bilecik’te yaşayan arkadaşı şair Vildan Poyraz Coşkun’un “Kelebek Mutluluğu” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum. Şiir tadında bir ömrünüz olsun…

Kelebek Mutluluğu | Vildan Poyraz Coşkun

Kendi içime çekilmiş sürgünlerdeyim

Uzaklaşmaktı belki de niyetim

Hoyrat zamana karşı bu bir dik duruş

Sönmemiş içimde taşıyorum insanı bıkmadan

Sinüsleri dolu bu dünyada

Yeterince özgür acayiplikler var

Acıyanlarımız gibi

Acıyanlarımız söndürüyor gözümüzdeki feri

Rüyaların işgalinde uykular bu yüzden

Hep bir keşif halindeyiz

Rüzgârın diline dolanan sayfalar uçuşuyor

Hiçliğin uğultusunda

Böyle bir an yaşamak da var

Akıllara ziyan

Ayağa takılan taşları dizmek de var

An olur ve yâr düşer aklıma okşanır yüzüm

Böyle zamanlarda şiir aranılan olur

Ne çok isterdim

Yanmamış gemileri yürütebilmeyi

Nerde dilimde konaklayan o türkü

Öteberim

Toparlanıyoruz hadi kalkın

Aksetmeyecek artık hiçbir şey

Bu yırtık perdeden

Esmer değil artık gördüklerin

Kelebek mutluluğu bu içtiğimiz