Anlatı/yorum Dinle! | Ahmet Karbeş

ben;
ben diyeyim
milyar kere milyar
sen anla
sisliyon kere bilyon
yaşlı
kozmik bir tozdum
ne
işveli ve yakıcı bir güneş ışının
hafıza katmanında
ne ademin “babaerkil”
kaburğa nüvesinden
ne de Havva’nın “ama’erkil’inden
berkildim
“ol” denildi diye de
olmadım
bildiğin
korunmasız
düzüşmeden doğdum
oysa
hiçlik’te
kendi içimde ne de güzel
çoğullaşmayı bekleyen
garip ve tekildim
bu genetik kod’dan olmalı
hafızasız
sürü kalabalıklardan
hep irkildim
hasletim ve hasretim olan
ne zaman
nerede
çoğul içinde
vicdana sarılmış
merhamet
ve sevgiyle boyanmış
eşsiz bir
manzara
bir tablo
bir yada bin
İNSAN görsem
yüreğim kanatlandı
milyon milyon
ayağa kalkıp
selama durdum
şapka çıkarıp, kuş uçurdum
yetmedi
umuduma kanat takıp
kuş oldum
hani
SÖZDE
hem adımız
hemi de suretimiz “İNSAN”dı ya
güzelim “HAYVAN”ı gördüm irkildim
insanlığım dan
sizler adına utandım
asla
SAHİBİ
EFENDİSİ
gibi hissetmedim kendimi
göz erimime giren hiç bir şey de
yuva kuramadı kirli
ve gereksiz mülkiyet
tiksindim ve
irkildim hep
başka ömürler den
başkalarının hakkından
lokmasından
mutluluğundan çalan
başka canlıların acısına sırt dönüp
düğün dernek havası kuran dan
ahhhh anam babam ah
babam demişken
babam
bildiğin
dümdüz dürtü’ydü işte
cinselliğe bulanmış
“Yaşamın Devamlılığı”na kodlanmış
fukaralığının
ve öksüzlüğünün
uyutucu bahanesine sarılıp
pek okuyup yazmamış
tarihte
yaşayıp yaşamadığı bile
somut olarak bilinmeyen
kurnaz ve sahtekâr
bir koyun tüccarına
ahmakça kanmış
kim bilir ne
öyküler
icatlar
belki güzel sanatlar
yaratabilecek o beyin
doğma’ya ipotekli
tembelliğe rehin kalmış
evrilebilme olanağını
kendi iradesinden
kendi kolaycılığı çalmış
artısı eksisi
yaşamamış gibi
hiç yaşamamış gibi
anam gibi
babam da
“hiç” oluverdi işte h/iç
tebessüm ettiren mutlu
anılardan çok
tortusu acısı
ah anam-babam
ille ki anam
garipliği menenjit
çocuksu
mutluluktan
bir damak tadı almadan
yaşadığını
kadınlığını
ana-erkilliğini
ne olduğunu anlamadan
kaldı işte
benim de
tıpkı sizin gibi
çalınmış çocukluğum
sizin
hayattan ve düzen/den alacağınız
benim
hayattan ve düzen/den alacağıma ekli
bir de çizginin öte yanında
yani sizler
s/izler

bu terekemede
hepiniz fiğürandınız ulan
unuttuğunuz bir şey var
en azından veya çoğundan
ben
karınca kararınca
becerebildiğim kadarınca
evrildim
evrilebildim
evrilebileceğim
evrim (ve devrim)
bende
hiç bitmeyecek bir çaba
ve irade
kukla değilim ben ulan
değilim işte
koşullar
hangi berbat senaryoyu yazar/sa
yaz/sın
tek yönetmeniyim
ir/adem/in
ve hikayemin
senaryomdan da
her daim
siktirettim
sildim
adı gerzek ve gereksiz olan
kaderci
açgözlü
vicdanı doymaz kötülükten
nefesi kokuşmuş götlükten
sol anahtarın da
bir aralık perde “si”
korkak ve puşt…

h/erk’e/si 03:MAYIS:2019