Ankara Sokaklarında / Mustafa Söylemez
“Sen söyledin bana doğa olduğumu / Karıştık sulara ve sellere…”
Kalbini gördüm gözlerinde
Anadolu’dan büyüktü muhteşem gözlerin
Yeşilırmak yansımıştı bakışlarında bana
O görünmez merdiven uzanırken yıldızlara.
Soluk aldığında aniden sen
İçinden bir kasırga sıçradı,
Gülüşünden güçlükle topladım beni
Saydım geceler boyu beni
Azıcık eksiktim, ben.
Avuçlarını sardın
Karlaşmış yüzüme,
Gözyaşım düştü yere, birdenbire
Biz buz taşı gibi ses çıkarıp.
Eğildin, tuttun aldın tek bir gözyaşımı
Birden yükseldin yıldızlara,
Güneşten parlak
Közden sıcaktı, donmuş gözyaşım elinde
Üflemesem buradan ellerin yanacaktı.
Sonra gördüm o kartalın kanadını
Sonra seni taşıyan gagasını,
Gagası yamulmuştu sanki güzelliğinden.
İskenderun körfezi boyunca
Bilinmez bir ülkede kocaman bir ağaçta
İkimiz sığınmıştık seyyar bir kuleye.
Ölümsüzlük geliyordu gözlerinden
Dudaklarımı ıslattı perçemin,
Saç telinde gördüm sonsuzluğumu
Doğa ölümsüzdü orada.
Sen söyledin bana doğa olduğumu
Karıştık sulara ve sellere
İlk buluşmamız oldu Ankara sokakları.
MUSTAFA SÖYLEMEZ