Ah Sevgili | Yılmaz Pirinççi

Gözlerimi kapayıp birbirimize baktığımız zamanları düşününce,

İçime nasıl bir sıcaklık düşüyor bilemezsin.

Öyle güzel bakıyorsun ki.

Yalnız o bakışın için seni bir ömür sevebilirim.

Düşün.

Ne kadarsın bende?

Düşün ne çok…

Ne ulaşılmaz…

Ne kadar kutsalsın?

Teninde titreyen tenim sanıyorsun ya,

Sende titreyen ruhum.

Sana karışan.

Senin bütün hücrelerine dağılan ruhumun titreyişi bu…

İçimdeki bu yangın olmasa öpüşlere yayılan bu ateş nerden?

Hangi hasretin cehennemi bu böyle güneş gibi kendi yangınında çoğalan?

Ahhh sevgili.

Bakışların ne çok hasret bilmiyorsun.

Hangi şarkıyı mırıldanıyor o yorgun gözler?

Kaç kıyamet dolusu yük omuzlarında bilen var mı?

Kaç gelincik yaprağında ezildi yüreğin?

O kızıl kan a kaç kez rengini verdin de

Yanaklarından eksilmedi akşam güneşinin yangını.

Ahh sevgili,

Bakışların ne çok aşk bilmiyorsun.

Uzaklık dediğin nefestir gülüm.

Uzaklık dediğin

Göz bebeğine hasret kirpiklerindir.

Gülüşüne değmeyen öpüştür uzaklık dediğin.

Ahh sevgili

Sensizlik ne zor ölüm…

Bilmiyorsun..

Yılmaz Pirinççi