Sevmedim | Cevdet Vural
Neresinden başlayayım
nasıl anlatayım avareleşmiş yüreklere
serçeler şahin olmuş
tavşanlar aslan
talan peşinde ak babalar
kahraman donunda referanslı korkaklar
dikenli teller sarılmış kalemlere
sessiz odalarda öfkeler suspus
çığlıklar fısıltı umutlar yutkun
sevmedim gülüm
sevmedim kabuğuna çekilmişleri
Sevmedim
ademin yazgılarını
elma nefsini Havva’nın
kardeş kavgalarını Habil’in kabilin
sevmedim sevgisiz yürekleri
kalemleri kan yazan mürekkeplerin ak sayfalarını
sevmedim karanlıkları
vedaları hatırlatan gün batımlarını
kaç söyledik
kaç yazdık
kaç iç çektik yüreklerimize derin derin
yarınlar yığılmış ciğerlerimize
içi nikotin dolu tütünlerden
Kimler hasıraltına süpürdü umutlarımızı
ezbere gürledik meydanlarda
soluduk boğalar gibi burnumuzdan
ardı ağlamaklı nefesler
susturucular dokuz boğum gırtlaklarımızda
içimize gömülmüş çığlıklar
faydası yok karanlıklarda sıkılan yumrukların
pes edip
güneşe çıkmayanları sevmedim
Sevmedim
korkakların korkuttuğu toplumları
sevmedim
mertliği parada gören alçakları
sevmedim
naçar insanların
acar insanları yönetenleri
sevmedim