ALTIN
DOLAR
EURO
BIST
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Hatay °C

Özgür olmak mı sınırlarını bilmek mi? | İbrahim Uysal

09.02.2021
1.239
A+
A-
Özgür olmak mı sınırlarını bilmek mi? | İbrahim Uysal

Geçenlerde sevgili Dostum, efsanevi Belediye Başkanı Ahmet Piriştina dönemi İzmir Büyükşehir Belediyesi Genel Sekreteri Hemşehrim Makine Mühendisi Ersu HIZIR, bir anısını anlattı.

–Yıllar önce sevgili Eşi ile birlikte, kafalarına göre takıldıkları, Avrupa şehrini kapsayan bir geziye gitmişler.

–Aslından o şehirde kalmayı planladıkları süre bir gece, iki gündüz.

–Çok da bilinçli bir planlama olmamakla birlikte, perşembe günü geldikleri şehrin, cuma günkü gecesini bir başka görüyorlar. Kadınlı-erkekli herkes sokaklarda, şehrin her yerinin ışıkları yanıyor, kimsenin kimseye aldırdığı ve kimseyle ilgilendiği falan da yok.

–Hatta o kadar ki, hafta sonu gece yarısına doğru kadın erkek fark etmiyor, o güzelim şehrin sokakları çişler, kakalar, kusmuklar, yiyecek içecek artıklarından geçilmiyor.

–Daha önceden de bildikleri bu güzel şehrin yağ döküp yalanacak sokaklarının hafta sonundaki hali, onları baya şaşırtıyor.

–Gece yarısına doğru şaşkınlık ve hayranlık içinde otellerine dönüyorlar ve programlarını hafta başına kadar uzatıyorlar.

–İşin ilginç tarafı, hafta içi gündüz-gece, hafta sonu da gündüzleri pırıl pırıl olan şehrin sokak ve caddeleri, nasıl oluyor da, hafta sonu geceleri bu kadar rahat kirletiliyor; insanlar, nasıl bu kadar çıldırmış gibi kendi hallerinde ve neden eğlendiklerini anlamaya çalışıyorlar.

–Geldikleri gün bir tanıdıkları onları otellerinden arabası ile alıyor ve site içindeki kendi evine, bir kahve içmeye götürüyor.

–Herkes işten gelmiş, arabalarını da sitenin otoparkına ve uygun yol kenarlarına park etmişler.

–Arkadaşları, boş park yeri bulamadığı için sitenin içinde araç park etmek için ikinci turunu atıyor ama girişteki boş iki park yerine park etmiyor, es geçip dolanıyor.

–Arkadaşlarına neden girişteki boş park yerlerine park etmediğini sorunca, arkadaşları, “o park yerlerinin özürlü komşu ve özürlü konuklarına” ayrıldığını söylüyor.

–Geldiklerinde buyana Avrupanın bu güzel, modern ve çağdaş şehirlerinde gördükleri ve yaşadıkları onları baya şaşkına çeviriyor.

–Aslında konuştuğumuz şey o şehir ya da insanları değildi. İnsan, eğitim, kültür, terbiye, etik ve demokrasi gibi yaşamsal şeylerdi.

–Nasıl oluyor da, bir kahve içme zamanı park edilebilecek özürlü otoparkına, bu insanlar park etmemeyi bir sorumluluk sayıyor?

–Nasıl oluyor da, aynı şehrin sokak ve caddelerin de biri birilerini doğrudan rahatsız etmeden kendi başlarına eğlenebiliyor, hatta yiyecek içecek atıkları ve kişisel atıkları ile kirletebiliyordu?

–Bu nasıl bir durum, duygu ve olaydı.

–İşte asıl sorun ve sorulması gereken soru da bu!..

–Oysa sebep gayet basit ve anlaşılırdı.

–Kişiler özgürlüklerine olduğu gibi, birbirlerinin kişilik haklarına da son derece duyarlı ve saygılılar.

–Kişiler, toplumsal konularda da birbirlerine duyarlı ve saygılılar.

–Ancak, insan olmanın, kişi olmanın, birey olmanın da sorumluluğu kadar, sorunları da vardı, elbette ki bunun da aşılması gerekti.

–Buna da kişisel saygı ve hoşgörünün dışında, toplumsal ve kamusal hoşgörü ve saygılarında eklenmesi gerekti.

–Boş bir özürlü otoparkına park etmeyen, olağan zamanda bir çöpünü dahi sokağa atmayan, birbirlerine sokakta, caddede, toplu taşımada saygılı bu insanlara ne oluyor da, hafta sonu çıldırıyorlardı?

–İşte anlaşılması ve sorulması gereken asıl soru ve sorun da buydu!

–Tabi bir medeni ülke insanın böyle bir konuyu sorgulamasını düşünemeyiz. Çünkü onlar için bu durum olağandı. Sorun bizde ve bizim gibi geri kalmış, geri bıraktırılmış, geri, kalmak için de zekasını, aklını yiyen toplum ve milletlerin sorunu idi bu.

–Dinli dinsiz, eğitimli eğitimsiz, okur yazar, alim her kim olursa, insan için ne zaman konuşmaya başlasak, insanının “etten kemikten” yapıldığını kabul eder, gerisini de yukarılara havale ederiz.

–Oysa insan, yiyen için olduğu gibi, öyle ya da böyle düşünen, çalışan, üreten, üzülen, sevinen, kahrolan, mahvolan, çıldıran, sürünen, uçan-havalanan say say bitmeyen bir varlıktı.

–Fiziki organları gibi düşünen, duyan, algılayan ve hisseden organları ve işlemleri de vardı.

–Yol parası olmadığı için saatlerce işine yürüyüp giden, akşam evine gelirken, çocuğunun okulu için isteyeceği parası cebinde olmayan insanların ruh hallerini anlamak için psikolog ya da psikiyatrist olmak da gerekmiyor.

–insan olmak, biraz daha ilerisi ise vicdanlı insan olmak yetiyor.

–Hafta içinde işinin ve toplumsal kişiliğinin sorumluluğu taşıyan, onun altında ezilen bu insanların, deşarj olmalarını sağlamak da, toplum ve kamu yöneticilerinin sorunu ve sorumluluğu olmalıdır.

–Bir özürlü otoparkına park etmeyecek, hafta içinde işini sorumluluk içinde yapacak kişiler ailede, okulda ve toplum içinde eğitilerek yetiştirilir. Bu sorumluluk onlara yüklenir.

–Diğer kişiler ve toplum da, bu sorumluluğu taşıyan kişilere karşı başka bir sorumluluk taşır ve gereğini yapar.

–Hafta içinde çöp bile atmadığı, tükürmediği sokak ve caddelere; hafta sonu yiyecek içecek artıkları atmadan tutun da, kusmuk, dışkı, çişine kadar yapan bu stres küpü insanların, bu kadarcık da kahrını ve yükünü de toplumsal ve kamusal rollerin çekmesi gerekmez mi?

–Bu kamusal açıdan sorun ve sorumluluk.

–Eeee be güzel insanım, senin de bu ve bunlar gibi sorunlarında seni yönetecek yerel-genel yöneticileri seçme yükümlülüğün yok mu?

–İşte, kirlettiğini temizleyen toplum olmak için modern, uygar bir toplum ve insanlar olmak gerekiyor.

–Yoksa, altımızdakini karşımızın yüzünü sürerek bir yere varamayız.

–Heyyyy, eleştirmeden önce siz, önce kendinize bir bakar mısınız?

Administrator
Administrator
Editörden Yazı Atölyesi, Çağdaş Türk ve Dünya Edebiyatı’nı merkezine alan bir Websitesidir. Yazı Atölyesi’ni kurarken, okurlarımızı günümüzün nitelikli edebi eserleriyle tanıtmayı ve tanıştırmayı hedefledik. Yazarlarımız, Yazı Atölyesi’nde, edebiyat, sanat, tarih, resim, müzik vb. pek çok farklı alandan bizlere değer katacağını düşünüyoruz. Bu amaçla, sizlerden gelen, öykü, hikaye, şiir, makale, kitap değerlendirmeleri, tanıtımı ve film tanıtım yazıları, anı ve edebiyata ilişkin eleştiri yazılarla, eserlerinize yer veriyoruz. Böylelikle kitaplarınızla eserlerinizin yer aldığı Yazı Atölyesi’nde, dünya çağdaş edebiyatı ile sanatın pek çok farklı alanında değer katacağına inanıyoruz. Yazı Atölyesi kültür sanatın, hayatın pek çok alanını kapsayan nitelikli edebiyat içerikli haber sunar. Bu nedenle başka kaynaklardan alınan, toplanan, bir araya getirilen bilgileri ve içerikleri kaynak belirtilmeksizin yayına sunmaz. Türkçenin saygınlığını korumak amacıyla ayrıca Türk Dil Kurumu Sözlüğünde önerilen yazım kuralları doğrultusunda, yayınladığı yazılarda özellikle yazım ve imla kurallarına önem verilmektedir. Yazı Atölyesi, üyeleri ve kullanıcılarıyla birlikte interaktif bir ortamda haticepekoz@hotmail.com + yaziatolyesi2015@gmail.com mail üzerinden iletişim içinde olan, bu amaç doğrultusunda belirli yayın ilkesini benimsemiş, sosyal, bağımsız, edebiyat ağırlıklı bir dijital içerik platformudur. Katkılarınızdan dolayı teşekkür ederiz. http://yaziatolyesi.com/ Editör: Hatice Elveren Peköz Katkılarınızdan dolayı teşekkür ederiz. http://yaziatolyesi.com/ Editör: Hatice Elveren Peköz Email: yaziatolyesi2016@gmail.com haticepekoz@hotmail.com GSM: 0535 311 3782 -------*****-------
YAZARA AİT TÜM YAZILAR
BİR YORUM YAZIN
ZİYARETÇİ YORUMLARI - 0 YORUM

Henüz yorum yapılmamış.