Malign Melanom Renkleri | Yaşar Üstün

Körebe
oyunlarında
sobelenmeden
alın çizgilerine
bakmadan
gözlerimi kapattım
bu dünyaya
çemberin içine
sahipsizliğine
parmak kaldırdığım
kalp acılarım
hapsolmuş
kendime
armağan olsa da
cebime doldurduğum
bayram şekerleri
kanımı donduran
bugünlerin günah çıkarmaları
dediğim dedik diyenler
tanrının önünde aslan kesilip üçe beşe
avuç açıyor
yasağa vurulan el ele gezmelerim
kimsesizler mezarlığına
gömülmüş yüzme bilmeden
denize atladığım
yüzme sevincim
umut hayata değil
kalemime sardığım
pansuman tedavim
zerafet çocukluğumun
evcilik oyunları kibarlığı
kapalı gişe oynayan filmler
yeşilçam anektodlarında kalmış
aşk tiradlarına ağlayan
gözü kapalı
yol yordam bulma çabalarım
attığım zarlar
düşesi eksik
oyun bozanlık mızmızlığı
uçma isteğim
nereye çarpacağım bilmediğim
göğümde kelebek öldürmeler
lekeler bedenimim
sinsi sinsi
malign melanom renkleri
ne kadar kuşkuya
bel bükersek bükelim
çirkinlik dışımızken
ev sahibi azarları
içime taşınmış
kiracı isyanları
kimi kucaklarsam
kime sarılırsam
adım
yangınlara karışmış
s/onsuzluk
annemin suçu
masallarda
çocuk ruhlu
en masum
evlat profili
sandıktan çıkan demoklesin kılıcı
gramafona koyduğum şarkılar
zeki müren’in şikayetsiz
“bulamazsın” dediği taş plak aşkları
başımı döndüren sanrılar
önüme katıp kovaladığım
avm’lere …
medyaya çıkmış
korkularım
gözyaşımı sakladığım
deliliğe vurduğum
özgürlük
satranç tahtalarında piyonun yıktığı kale
kaybettiklerim
habersiz
defterimden düşenler
kaçamadığım hüzünle
siyahı unutmalar
beyazı kalbime
çağırmalar…
dalından uzak
yere düşmüş yaprak
ağlamaları…
kanayan
yara bere dolu dizlerim değil
içine güneş batmış
yola düşürdüğüm kalbim
yoksulluğum
yok/sunluk
sadece
bu dünya değil
ah…
bizi kendisine
inandıran da
DÜTTÜRÜ…

Ekim /2018-19
Yaşar Üstün