KATRAN | Necdet Arslan

Yansımasını kendi aynamdan
saklıyorum güzel duygularımın.Zamanın
baş edilemez akışına kapılmışım
Aşkçekiminden ürküyorum

Hiçbir şeyin yapılamadığı alçak gönüllü
nedenleri kim pazarlıyor bana

Bil
mi
yo
rum

Şiir yazdıkça tövbelerim çoğalıyor
Sabitlenmiş acılarımı havalandırdıkça
kocamanlaşıyor yüreğimdeki uğultular

Gelmiş Bulundum,ezberimden çıkıyor birden
Koşar adım gitmiş bulunuyorum

Binlerce dizeyi yekpare bir Isfahan gibi
ayak ucuna sereceğim,diyorum

i
nan
mı
yor
sun

Tam da o sırada kayboluyor dolunay
Notalarını suya serpiyorum Dört Mevsim’in

Ne düşün ne aşkın elleri
değmesin istiyorum ellerime

Zaten kabuk tutmaz oldu şimdilerde yüreğimdeki yaralar
Beni aynı yerimden
bir daha bir daha delsin artık kurşunlar.