ALTIN
DOLAR
EURO
BIST
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Hatay °C

Harap olan hayallerim / Selahattin Yılmaz

29.01.2019
1.323
A+
A-
Harap olan hayallerim / Selahattin Yılmaz

                                          

      Yer yer dökülmüş olsa da sıvaları, çatlamış duvarları, kırık penceresi ve yağmalanmış direğiyle bu küçük ev; Filistin’in en güzel eviydi. İçinde mutluluk vardı. Neşeliydik bu sarı evde savaşın çığlığından evvel!

      Bahçemizde tomur tomur üzüm salkımları asılıydı. Çiçekler, sarmaşıklar; sokaklarda sarmaş dolaş âşıklar…

      Pencereme dizdiğim karanfil saksıları, patlamış bomba kapsülleri de olsa; barış kokuyordu buram buram! Eskiden her sabah uyandığımda rengarenk salınan çiçeklerim, şimdi bükmüşler boyunlarını; küsmüşler insanlığa!

      Onca yaşanılası nedene rağmen, yetmiyor biz insanlara bu koca dünya… Yazık! Barut kokusu, bomba sesi, çığlık çığlığa mermiler kusturuldukça kan akıyor derelerimiz. Yüreklerde korku, yanaklarda gözyaşı bitmiyor bu coğrafyada.

      Tedirginliğimizi üzerimizden atıp uyuyabildiğimiz gecelerden birinde; bir tekmeyle açılıveren kapımızın eşiğinde “ Kalkın, bu bir baskındır!” diyerek oyuncak tüfeğini bize doğrultmuş, kaşları çatık vaziyette karşımızda duran küçük oğlumun, oyunları bile savaş ve kavga üzerineydi ne yazık ki!

      Bir zamanlar ne de güzel ve huzurluydu hayat. Azıcık aş, ağrısız bir baş yetiyordu bize. Şimdi Allah’ın, herkesin gönlüne göre verdiği rızkı, kapma telaşında doyumsuz ve uyumsuz biçare kullar.

Savaşın kara bulutlarından önce şirin, tek katlı, iki göz; ama şimdilerde yıkıntı olan bu evde ben, kocam, kayınvalidem ve dört çocuğumla mutlu bir hayat sürerdik. Sabahları işe uğurladığım kocamı, akşam eve sağ salim dönebilecek mi diye pencerelerde beklemezdim o vakitler. Daha sonraları ben pencerede uyuklarken, kayınvalidem çoktan sokak başını tutmuş olurdu.

   Evet, ben Filistinli bir anneyim… Burada yaşadım, bu küçük evde. Eskiden bana güven ve huzur veren, rehavet veren bu şirin evde… Hiç kimseye sırrımızı vermedi şu dört duvar. Acımız burada saklı, sancımız burada… Kavgamız burada saklı, aşkımız burada… Yıllarım, gençliğim, güzelliğim saklı burada. Gözyaşlarım saklı bu evde, umutlarım saklı. Anılarım, geçmişim… Şimdi bombaların dövdüğü bu viran ev, salmış mıdır ortalığa saklı yanımı? Vermiş midir haine sırlarımı?

      Ah çaresizliğim ah! Ben nicedir böyle duygulanmamış; Böyle içlenmemiştim.

  Çocuklarımı görüyorum bahçede! Koşturmaktalar. Kocam… Ah evimin direği… Kuyu başındaki tulumbadan yüzünü yıkar! Kayınvalidem önüne bir leğen almış, çamaşırları sıkar! Daha neler görecektim kim bilir! Az evvel bir bomba düşmeseydi yakınıma!

      Ben Filistin yığınında bir anneyim. Filistin yangınında kalan… Filistin girdabında kocayan… Benim adım SihamEl Burgusi, bir Filistin evladı. Bir Filistin kadını; Filistin öksüzü… Ardımda umutlarımı, yarınlarımı, anılarımı bırakıp gittiğim bu ev, şimdi bir enkaz yığını; Şimdi bir harabe. Yaralı umutlarım kadar yıkıntı! Yaralı yarınlarım kadar yetim… Bir bilseniz ne kadar güzel anılarım var benim bu evde! Kocamın üçüncü eşi olarak girdiğim bu haneden çıktığımda son eşiydim. Buralardan göçe zorlandığımızda sol bacağını yitirmişti kocam, kahpe bir Filistin mermisiyle. Şimdi ise hayatta değil artık. Onu Filistin den ayrıldıktan dokuz ay sonra kaybettim.

      Ve savaş artçı saldırılarla sürüyor bu topraklarda. Ne kazandık? Ne kazandılar? Neler aldık, neler bulduk bu hengâmede?

      Ey siz savaşın uşakları! Ey siz ölümün uşakları! Ey siz Azrail cellatları! Yetmedi mi bu kadar kan? Yetmedi mi gözyaşı?

      Evsiz barksız kalan aileler, yetim kalan çocuklar vicdanlarınıza merhamet serpmedi mi? Hala savaşçılarınız ürpermedi mi? Nereye kadar bu vahşet?

      Ilıman iklimler yaşardık etrafımda koşturan çocuklarımla bu viran evde. Gökyüzünde ölüm yerine huzur yağardı her cemre vakti. Gebeydi sekizinci rengine gökkuşağı! Güllerimiz yediverenden öteydi savaş öncesi!

      Annemin bana çocukluğumda anlattığı hayat bu değildi! Böylesi kan, kin, gözyaşı yoktu onun anlatımında. Korku yoktu, azap yoktu. Neşe, saadet, huzur vardı. Havada uçuşan kelebekler, ilkbaharda sarısarı papatyalar vardı. Evimiz en güvenli yerdi. Şimdi ne oldu böyle? Ne değişti? Annem mi yanılmıştı, yoksa insanlar gaflet içinde miydi?

      Nerede o uçuşan kelebekler? Nerede o rengarenk çiçekler? Umutlarım nerede? Nerede kocam, anam, babam, yavrularım?.. Nerede bahçemizdeki su kuyusu? Nerede evimin çatısı?

     Şimdi üşüyorum artık yok olan hayallerime. Üşüyorum kan ve barut kokusuna. Üşüyorum üçüncü oğlumun, günahsız bir şekilde vurulup kollarıma düşmesine… Üşüyorum yaz yalımında bile…

      Şu toz toprak içinde çıplağım, korkağım, tedirginim artık. Mengenedeki bir yüreğin yorgunluğundayım. Çırpınan bir umut kırıntısının yorgunluğunda…

      Evimin o eski görkemli şeklini düşündükçe, tebessüm eder yüzüm.

Harap olmuş anılarımın karşısında, yine kapladı içimi derinden bir hüzün.

      Tank paletlerinin ezdiği patikler buldum. En küçük oğlumun patikleri, Yıkılmış bahçe duvarının dibinde…

      O patiklerin içindeki ayaklar, kim bilir ne tarafa yürüyeceklerdi? Hangi inanç uğruna yol alacaklardı? Nereye koşacak, nerede duracaklardı? Bir bomba yangınında yitip gitmeseydi bu minik patiklerin sahibi…

      Bana yadigâr kalan, bu ezik patikler şimdi.

NOT: Seyrek, anam evi edebiyat grubunca, 2013 yılında İzmir’de düzenlenen,

 “ Kadın gözüyle ev” konulu öykü yarışmasında 1. Övgü ödülüne

            Layık görülmüştür.

Administrator
Administrator
Editörden Yazı Atölyesi, Çağdaş Türk ve Dünya Edebiyatı’nı merkezine alan bir Websitesidir. Yazı Atölyesi’ni kurarken, okurlarımızı günümüzün nitelikli edebi eserleriyle tanıtmayı ve tanıştırmayı hedefledik. Yazarlarımız, Yazı Atölyesi’nde, edebiyat, sanat, tarih, resim, müzik vb. pek çok farklı alandan bizlere değer katacağını düşünüyoruz. Bu amaçla, sizlerden gelen, öykü, hikaye, şiir, makale, kitap değerlendirmeleri, tanıtımı ve film tanıtım yazıları, anı ve edebiyata ilişkin eleştiri yazılarla, eserlerinize yer veriyoruz. Böylelikle kitaplarınızla eserlerinizin yer aldığı Yazı Atölyesi’nde, dünya çağdaş edebiyatı ile sanatın pek çok farklı alanında değer katacağına inanıyoruz. Yazı Atölyesi kültür sanatın, hayatın pek çok alanını kapsayan nitelikli edebiyat içerikli haber sunar. Bu nedenle başka kaynaklardan alınan, toplanan, bir araya getirilen bilgileri ve içerikleri kaynak belirtilmeksizin yayına sunmaz. Türkçenin saygınlığını korumak amacıyla ayrıca Türk Dil Kurumu Sözlüğünde önerilen yazım kuralları doğrultusunda, yayınladığı yazılarda özellikle yazım ve imla kurallarına önem verilmektedir. Yazı Atölyesi, üyeleri ve kullanıcılarıyla birlikte interaktif bir ortamda haticepekoz@hotmail.com + yaziatolyesi2015@gmail.com mail üzerinden iletişim içinde olan, bu amaç doğrultusunda belirli yayın ilkesini benimsemiş, sosyal, bağımsız, edebiyat ağırlıklı bir dijital içerik platformudur. Katkılarınızdan dolayı teşekkür ederiz. http://yaziatolyesi.com/ Editör: Hatice Elveren Peköz Katkılarınızdan dolayı teşekkür ederiz. http://yaziatolyesi.com/ Editör: Hatice Elveren Peköz Email: yaziatolyesi2016@gmail.com haticepekoz@hotmail.com GSM: 0535 311 3782 -------*****-------
YAZARA AİT TÜM YAZILAR
BİR YORUM YAZIN
ZİYARETÇİ YORUMLARI - 0 YORUM

Henüz yorum yapılmamış.