GÜNLER TESPİH TANESİ | Aziz Kemal Hızıroğlu

Anlamıyorsun sabrın yorulup çekildiğini
zamanın hoyratça kullandığını iç sirenleri
sesten geçtim gülüm, çırılçıplak yanındaki suskunluğum
sana gelemem diyen fısıltılara sevindiğini boşluğun
ışıkların sönüp geçtiğini anlamıyorsun
bak! filizler dua karanlığında, beyazın her türü öldü
gecelere ve örümceğe
kilitlere ve korkulara sığındı ten
hoşgörüyle küflendi gitti aşk

anlamıyorsun düşler de yaşlandı gülüm
uykuyu çoktan unutmuş ters afacanlardık hani
başladı içimizdeki gurbette uzun yaşam yarışması
yakınlık dediğin beceriksizliği yan cebinde taşıyor
anlamıyorsun bundan böyle göğüs afişiyiz biz
ve ilk soğuk mevsimde söküleceğiz
başka sultanlıklara dönecek güneş
başka gecelerde çürükçülleşeceğiz

anlamıyorsun mühre vurulduğunu tansığın
yüz yüze duruşun sırra kadem bastığını
giriş-çıkışı yasak kentler acıya kâr istifliyor
günler sonsuzluk ipinde tespih tanesi
paslanan dokunuş haritaları içe yürüyen ölüm
tespihi günaydına saymayı beceremezsek
gecenin örümceğine mıhlanıp kaldık gülüm

Aziz Kemal Hızıroğlu

(Trajedi Koğuşu, Siyah Beyaz Kitap yay, 2011)