Seni Sevmek | Yılmaz Pirinççi

Ben sana seni seviyorum derken,

Gözlerindeki o kadim hüznü sevdim.

O en son babanın okşadığı saçlarının titreyen tellerini öyle binlerce öper gibi sevdim ben seni.

O hani herkesten gizlediğin

O herkesten köşe bucak kaçırdığın küçücük kız çocuğunun yüreğinden öper gibi sevdim seni

Sesine düşen şiirlerin ağladığı gibi

Sevdim ben seni.

Hani o herkesi ağlatıp yüzüne yapıştırdığın o mağrur gülümsemeyi öper gibi sevdim ben seni

Gözlerinin dalıp gittiği ufukları öper gibi

Kendine bile yasakladığın o düşleri öper gibi sevdim ben seni

Sen koklayarak öpmenin kaç fırtınaya eşit olduğunu bilir misin?

Bir sarılma anının kaç vuslat ettiğini

Yüzüme değen bir tel saçının kaç yüz bin dokunuştan değerli olduğunu bilir misin?

Ben kokunu ruhuma üfler gibi sevdim seni.

Şimdi ruhumda kokun…

Yılmaz Pirinççi