Sarı ipek saçlar / Sibel Unur Özdemir
Ayak izlerin yok olurken sahilde / Ellerimin boş kalışı nasıl da yakıyordu canımı.
SARI İPEK SAÇLAR
Ne çok severdim onları.
Biliyorum, çok kızdın bana
Ve intikamını aldın sessizce.
Okşamanı istemiyorum artık değil de
Yüzünü görmek istemiyorum demekti bu.
Sükûtundan dökülen sözcüklerden anladım
Kırık kalbinde inleyen ayrılığın keskinliğini…
Anladım geri dönüşü olmayacaktı gidişinin.
Rüzgar dağıtırken geçmişte kalan her şeyi
İpek saçların üşüyordu mazinin ayazında.
Ayak izlerin yok olurken sahilde
Ellerimin boş kalışı nasıl da yakıyordu canımı.
Kökleri sendeydi saçlarının
Yeniden uzayacaktı zaman içinde
Unutacak mıydın beni yoksa uzadıkça saçların
Onları okşayan avuç içlerimi özleyecek miydin?
Kim bilir belki de başka eller okşayacak
Sarı saçlarını.
Bense…
Bense ceza verip kendime
Bundan sonra hiç kimsenin saçını okşamayacağım
Sonunda ayrılık olduktan sonra
Bağlanmayacağım hiçbir saç teline
Yemin ederim
Okşamayacağım
Ne kumral
Ne kızıl
Ne siyah
Ne de o sarı ipek saçları
Sibel Unur Özdemir