Samsun tramvayında üç kadın / Cemil Biçer

Ünlü heykeltıraş RODİN’e sormuşlar…

“Üstat bu şaheser heykelleri nasıl yapıyorsun ?”

Üstat yanıtlamış “Mermerlerin fazlalıklarını yontuyorum, geriye heykel kalıyor” demiş.

Bana sormuyorlar bu “şiirleri nasıl yazıyorsun ?” diye, eğer böyle bir soruya muhatap kalsaydım; “sözcüklerin gereksiz olanlarını siliyorum, geriye şiir kalıyor” derdim.

Şiir az sözcükle çok şey anlatabilme sanatıdır ve insanoğlunun konuşmayı icat ettiği günler kadar eski bir geçmişi vardır.

Şiir vardır, savaşlar çıkartır en vahşisinden, şiir vardır barış gülleri derler dostun bağından, şiir vardır kılıçtan keskin, kıldan incedir.

Samsun Tramvayında yağmurlu, soğuk bir akşam seferinde son vagonda kulak misafiri olduğum bir dertleşmeyi paylaşmak istedim sizinle, sözcüklerin fazlalığını atarak..Umarım beğenirsiniz.

Samsun Tramvayında üç kadın

Samsun varoşlarında bir akşam tramvayı,

Son vagonda, üç kadın var,

Dışarıda, bardaktan boşanırcasına yağmur,

Her durakta sintinesini boşaltıyordu tramvay.

“Defter alacak paramız yoktu”

Diye fısıldadı birinci kadın,

Söylediklerinden utanır gibiydi

Kızardı yanakları…

“Bütün dersleri aynı deftere yazardım,

Zaman içinde doldu defter,

Kalmadı yazacak hiç bir yer,

Öğretmen “niye yazmıyorsun? “dedi,

Defterim yok öğretmenim diyemedim,

O an iki tokat yedim,

Kalemim düştü yere”

Vay…….vay……vay.

Son vagonda üç kadın var,

Dışarıda, bardakta boşanırcasına yağmur,

Her durakta sintinesini boşaltıyordu tramvay,

“Benim çantamda ayakkabım da yoktu”, dedi ikinci kadın,

Yoksul bir tiyatro kostümü gibi kaykılmıştı koltuğa

Çöpten topladığımız bira şişelerini satıp

Naylon bir pabuç aldık, kırmızı,

Komşumuzun çöpe attığı deri bir koltuğun,

Sağlam yerlerinden çanta dikti annem…

Dünyanın en mutlu çocuğu oldum.”

Vay………..vay………….vay..

Son vagonda üç kadın var,

Dışarıda bardaktan boşanırcasına yağmur,

Her durakta sintinesini boşaltıyordu tramvay.

Üçüncü kadın kalktı koltuğundan,

Kapıya yürüdü sessizce,

“Şimdiye ne demeli.

Yediğimiz dayak içimizde,

Duruyor haram bir lokma misali”

Bir korku titremesi gibiydi sesi,

Vay……..vay…………vay

Kadınlar….kadınlar….kadınlar,

Dışarıda bardaktan boşanırcasına yağmur

Sintinesini boşaltıyordu Tramvay..

Cemil BİÇER