Pakistanlı Nadira

Merhaba

benim adım Nadira.

28 yaşında, Pakistan da yaşıyordum.

19 yaşında evlenmiştim.

evlendiğim adamın 2 karısı daha olduğunu öğrenince boşanmak istedim.

ama kocam bunu kabul etmedi.

birden fazla eş sahibi olmak hakkıydı onun,

bu son derece normaldi,

dini kurallar izin veriyordu.

sen kim oluyorsun da karşı çıkıyorsun dediler bana.

sadece kocam değil,

etrafımı saran, kardeş, baba, akraba bildiğim,

herkes aynı şeyi söyledi.

ama kabullenemedim bir türlü,

ayrılmak istedim.

bir gece üstüme kabus gibi çöktü kocam,

bir daha uyanamadım o kabustan.

acılar içinde hastaneye kaldırıldım.

dökülen asitten yüzüm, saçlarım, göğsüm yanmıştı,

bir gözüm de kör oldu.

sayısız ameliyat geçirdim,

dayanılmaz acılar çektim.

ama en büyük acıyı aynada kendimi görünce hissettim,

artık insana benzemiyordum.

6 sene süren tedavi ve bütün uğraşlara rağmen,

hala aynada kendime bakamıyordum,

iğreniyordum kendimden.

ama en çok da,

sadece 5 ay ceza alan kocamdan,

ve bu düzenden iğreniyordum.

asit dökülen kadın

artık yaşama sebebim kalmamıştı.

intihar ettiğimde,

28 yaşında, Pakistan da yaşıyordum.

intihar edenlerin cehenneme gittiğini söylüyorlar.

ben de onlara bıraktığım notta cevabımı verdim:

cehenneme bile gitsem burada yaşadığım hayattan daha iyidir.

Bazı eyaletlerinde şeriat kurallarının egemen olduğu ve cehaletin kol gezdiği Pakistan’da kadın olmak çok zor… Erkeklerin ‘söz dinlemeyen’ kadınlara uyguladıkları şiddet yöntemleri arasında yüze kezzap atmak en yaygın olanı. Bu ülkede kadınlar, sadece kadın oldukları ve seslerini yükselttikleri için, cahil erkekler tarafından işkencenin en ağırına muhatap oluyorlar. Birçok kadın erkekler tarafından yüzlerine kezzap dökülerek tanınmaz hale getiriliyor.