Özledim İşte | Yılmaz Pirinççi

El süremediğim yaraların kanıyor içimde
Gözlerimi yakan tuz oluyor gözlerin
Soğuk odaların
Isıtmaya yetmeyen nefesinin yangını eritiyor bedeni mi
Ruhum bir mumyanın kalbine dökülüyor

Yalnızlık kaç dirhem tutar biliyor musun
Bizden alınan bu hayat kaça gitti
Kimin gecesini aydınlattı gözlerimizden çalınan yıldızlar
Bizim şarkılarımız hangi kahpe dudaklarda şimdi.

Ahhh kadın
Nerden çıktın karşıma
Ne güzel unutmuştum kendimi
Bütün inançları denemiş ve bütün inançları redetmiş bir günahkar beden vardı sırtımda.

Bana denizin mavisinden söz etmen niye
Niye dokundun kabuk tutmuş yaralara.
Bilmezmisin. Çabuk kanarım .
Çok çabuk inanırım insanlara

Şair demiştin.
Hangi mutlu dize düştü ki kalemimize
Kendi kanımızdı damlayan hokka nın ucunda
Yenisini yazıyoruz diye kandırıldık hep
Hep aynı yazıydı aslında alnımıza yazılan

Kızma kadın.
Üzülme.
Saçmalığım tuttu yine bu gece
Yine özlemine dümdüz gidip seni sevesim tuttu.
Özledim işte