Öyle Güzel Gülüyordun ki / Yılmaz Pirinççi
Yazmayacağım diyorum olmuyor. İçime sen kaçmışsın. Ben seni döküyorum..
Öyle güzel gülüyordun ki sevmekten başka çarem
yoktu.
Eylül sonu bir parkın hüzün dolu güzelliği vardı gözlerinde.
Bakışların da binlerce güneş ışıltısı insanın içini
delercesine yayılıyor du sararıp dökülmüş yapraklar üzerine.
Hüznü güzelleyen bir eylül
Yada
hüznün güzellediği bir eylül içersinde
Sen her şeyden güzel gülüyordun
Elin değmişti elime hatırlıyorum
Hatırlıyorum.
Hiç unutmadım başımın dönmesini
Düşecek gibi olmamı
Seni öperken
Ahhhh
O ne güzel geliş’ti öyle
Dudaklarında
Veda edip giderken.
Gün boyu güneşte kalmış papatyalarda saklıydı
gözlerim.
Kokunu taşıyordu her rüzgar.
Bir şehir beni selamlıyordu
Ve sen.
Öyle güzel gülüyordun ki
SEVMEKTEN BAŞKA ÇAREM YOKTU.
Yılmaz Pirinççi