Kirkit | Hasan Okursoy
1
Cahit Sıtkı söylemiş ise de
Taşın sert olduğunu
Suyun boğduğunu
Ateşin yaktığını
Her günün
Bir dert olduğunu
Ben de
Geç öğrendim ömrümde
2
Koca suyun sesinde
Bilmezdim yorulduğumu
Ne kadar özlesem de
O çocukluğumu
Mırıldanıp gitti
O bağ bozumu
3
O günlerden
İkindiden akşama
Ne kaldı?
Badem açtı
Erik telaşlandı
Öttükçe kuşlar
Her yer yalnızlaştı
4
Ve düşlerim
Gece kovuğunda
Koptu uzaklaştı
5
Sonra kanadı
O sustuğum yer
Uykularım kaçtı
Sabah bahar nazında
Uzaklarla oynaştı
6
Her gün
Azalan ömrümde
Bir kırık dalı
Sessiz geçti tren
7
Bir kirkit
Vururdu sabah akşam
İçimde dokurdu bir sevda
Sonra bir rüzgâr
Dağıldı avlu
8
Doğum ve ölüm
Dünyanın kanunu
Güneş ve dört mevsim
Geceleri yıldız ve ay
O gökyüzü
Görüp gördüğümüz bu
9
Ömür bitince sende
Düşer yaprak
Kalır yalnızlık
Üzülür saçak
10
Unutulmuş ne varsa
Kalır izinde
Gelir bahar
Su yürür söğüde
11
Bir Hıdırellez günü
Asar dağı eteğinde
Karşılamıştık yazı
Okul günleri silinmez bende
Birde kapaklı su şişem
Kırılmıştı o günde
12
Ömür dediğin ne ki
Bitti işte
Yağmur sonu
Unuttuğum ebemkuşağı
Kapıda bekleyen yalnızlık
O pişmanlığım
O çocukluğum
O uçurtmam
Çaput topum
Telaşında
Bakar çatlağım