Kâlbimi dikiyorum ünlem niyetine | Nevzat Oğuz
Yesenin’e…
…
dostları kırıyorum
herşeye gecikerek hep
ne tuhaf bi çelişki değil mi
insan kendine kıyarken
kıyıp kırıyor, yıkıp döküyor
dostlara giden “y’ol” üstündeki
birçok güzel şeyi.
sesim kâlbime kaçıyor o vakit
işte orada, bilmiyorum neden
zehirli bi dikene dönüşüyor sesim
yalınayak kâlbin aklıyla
dost bildiğine ulaştırıp
bulaştırıyor zehrini
kâh yalanlaya kâh doğrulaya
nedenini!
yazgısı, yargısız yargılara
üzgün bi “ü” sesi oluyor sesim
surları yıkılmış
ünlemleri
kireç kuyularına gömülü kentlerin
hâlen umutlu insanları arasında
küçüle
küçüle
kayboluyor
sesimin
yüzü
her dilde
“uyutulmuş devrimin”
nennisini sile sile
ters dönmüş surlu soruların
ardına
kâlbimi dikiyorum
ünlem niyetine
…