Hâlâ yoksun | Kadir Benek

Zaman durdu, kelimeler sustu,
kalbimdeki yalnızlık bir nehir yatağı gibi taşmaya başladı. Ve ben seni yazmaya başlıyorum. Her sözcük bir kördüğüm, her cümle çaresiz. Zamanın sensizlik zindanında esirim şimdi ve saniyelerin merhameti yok.
Ah benim yüreğe saplı hançerim, ah benim derine düşmüş yaram, aşkım, göz nurum, sevgilim…Nerdesin sen, dilsiz bir harita gibiyim. Her şehirde sen varsın, her şehir sen ve ben bunun için seviyorum o şehirleri ve insanlarını.
Hadi selamın gelsin artık ya bir yıldızla ya da bir seher yeliyle. Bileyim yerini yurdunu. Kapında bir meçhul yolcu olayım.
Nerdesin sen sevgilim,
Bak yıldızların altında,
Gecenin asfaltı şarkılar çalıyor, duyuyor musun, orkestranın hüznü, sensizlik taşıyor..
Sen benim aklımı aldın, parçaladın, yıktın.
Seninle okumadığım her kitap, bana sırtını dönüyor,
her gün bir kelime siliniyor belleğimden.
Acı yaşlar dökülüyor gözbebeklerimden
Bakamıyorum kimsenin yüzüne, yüzün yok, nefes alamıyorum kokun yok, dokunamıyorum kimseye ellerin yok.
Yazamıyorum sen yoksun sevgilim yoksun…