Feci | Barış Çiçek

Bir kere çıktın mı o kapıdan
ardım sıra söyleşirdi kırlangıçlar
diledim !
üstüne örttüğün yorgan ben olaydım
ama çocukluğumu geçirdiğim avlu
su içtiğim şadırvan kurudu
kurudu yağmur yemiş saçlarım
Rahman
Rahim
Racim
feci yorgunum feci

iki damla gözyaşında saklıyken sevdam
hangi dilden seslensen
oralı olur yüreğim
kalbim ki! mezarlığıdır aşkın
tırpanında azrailin
kanıyor yüreğim sicim sicim

üç el silah sesiyle dağılan gururumu
yamalıyorum pişmanlık müzesinde
kan sızdıran bakışların ortasında
arşınlıyorum eşkıya sokakları
bütün sokaklar piç

dört tarafım
ağır nikotin kokusuyla sarhoş
tutup kelebeğin ömrüne işledim aşkı
nakşederek sensizliğimi

beş vakit sesini bekledim her gün
yeniden doğmak için
ki ben aslında ’yüreğinliyim’
sevgilim
’ölümü sever gibi seviyorum seni’

ölümü
sever
gibi