Duyulmayan | Asım Öztürk
Şiirevi
Zamanı yazmaktı
Sevdadan arta kalanı,
Arının çiçeklerde unuttuğu kokuyla,
Hep o bir yerlerdeydi
Gölgelerden, gecelerden içerdeydi
Kapıdan sonraki odalarda
Rüzgârın dokunuşundan ötelerdeydi,
Durgun bir sudaydı
Açmaya hazırlanan nilüferlerin aklığında
Toprağın içindeki sesteydi
Tohumun umudunda,
Renklere dönüşmeden daha tomurcuktaydı,
Açılmayanlarıyla;
Pencereden bakandı
Anıları giyinip çıktığı ışıktandı
Yanandı;
Salıvermişti kendini gökyüzüne
Kanatlarını umursamadan yolculuklardaydı,
İlikli bir düğme gibi tenimin sıcaklığındaydı
Yoklarıyla yanımda
Gel demelerin içindeydi;
Yazılması uzayıp giden sayfalardı
Masadan kalktığımda uzun uzun okuduğum
Bir sözcüğün, bir dizenin kanattığı diliydi,
Bir yerlerde bekledikçe
Özlemleriyle çoğalandı,
Zamandı;
Tomurcuğun içinde büyüyenin sesiydi
Duyulmayandı.
ASIM ÖZTÜRK
22.1.2017
8785