Çizgi ve Silgi | Naci Güz

Bana öğret dedi sen tecrübelisin
bazan bir söz bin deliyi çıkarır kuyudan
sevgisindendi bu biliyorum
içtenlik ve o yaralı samimiyet

nasıl unutur insan öldürüldüğünü
her gün yaşamaktan
tebessümler öptü ayrılıklarımı
kadehi çocukluğuna kaldırıp
içimdeki çocuğu sarhoş ederken
bana öğret dedim kendini kandırmayı
sonra ben de yaşamak
şiirdendi
ama unutmak tanrının bile yetmediği
insanın kendine gösterdiği bir mucize
ve kandırması kendini yoksayarak bir sevgilide
eksilterek ellerini
belki bir şiirin bir yerinde durup
onun titreyen dudaklarını
deli gibi
öpmek gibi
sihirdendi
annemin ellerindeki fesleğen kokusu-nu
başka bir annenin ellerinde sevmesi
aşkı ruha işleyen kadınsal bir ritüeldi
o kadar özlemişim ki seviyorum demeyi
aklına geldiğim de dilini yutuyor ya o
ben şakınlıktan sayıları şaşırıyorum
kimi ne kadar sevmiştim
ve en güzel sözü kim söyledi
ah sevgilim
bu kadar zaman konuşmak yerine
sevişseydik daha mutlu olurduk değil mi ?

bilmenin kitaplarını kapatıyorum sevmelere
edindiğim kendime üzülüyorum
vezir gavattan beri yalnızım ben
gülüşlü sevgilim sen ne zaman gülsen
ya fırat ya dicle ortasındayım
bulmanın ve kaybetmenin

yalanları olur insanın sevdiği için
söyleyemediği…
ya da katlanamadığı gerçekleri
yani bi kendini sevipte edemediği
oysa bilir olması gerekeni inadına katlanır
sonuçta insan tüm güzelliğiyle bir zavallıdır

ben bazan hissetmek için nereye gitiğimi
çekerim yolları yürüyüşümün altın dan
o boşluk bir hiçtir / aynalar aydınlanır
herkes kendini görür / ama geleceğini sever
özgür aşkın yılkısına su verebilseydik keşke
aleksandra kollontay kime ne vermedi ki
gelecek
olan aşka dair umudu sanki

hadi biz başa dönelim
bana öğret dediğin yere / yani kendini kandırdığın
işte ben anlamsızım
kısalttığın sevgi sözcükleri kadar bile uzun değil aşk
bunu bilmiyormusun
ve bile bile hala beni uzun uzun sevmiyorsun

ben kanar’ım buna
vazgeçtiğim tanrı gibi kendimi unuttuğum
bilirim yalnızca seni sevmeği
aşka aşık biri
ya da bir edip şiirinden hayata bakarmış gibi

sonrası iyilik sağlık işte
dura dura sevgi sözcükleriyle
yık -a – maya çalıştığımız kirli akşamlardan kalma bir yaşam
kerelerce söylenmiş bir yalnızlık
biliyormusun ; seninle geceleri artık daha yalnızım
ve bilmiyorum gündüzlerin nasıl geçtiğini
her sabah severek kazdığın akşamdan kalma bir gömü
çıkıyor hayata değer bularak
bu hayal mi dediğim anlarda
ve 19 dakika hepsi hepsi
koskocaman bi hayat ?