Kadıköy’lü Çayır Güzeli Adalet Hanım

1970′li yıllarda Kadıköy’de oturanlar hatırlayacaklardır ; Bahariye Caddesi‘nde Altıyol‘a kadar gün boyu salına salına bir manken edasıyla yürüyen, tekrar aynı caddeyi Moda İlkokulu‘na kadar geri dönüp, akşama kadar yorulmadan gününü sadece burada yaşayan, yeşil gözleri, güzel yüzü, sarı uzun saçları, hiç eksik olmayan kırmızı ruju, allığı, kırmızı ojeleri ile zarif ince vücudu, çiçekli şapkaları ve eskimiş ama hep yakıştırdığı kıyafetleriyle o zaman 50 yaşlarında olan kendisine, “Bahariye Güzeli“, “Çayır Güzeli” de denilen, asaleti ve zarifliği her halinden belli olan bu hanımın asıl adı Adalet’tir..
Zaman zaman şen kahkahaları çınlatırdı etrafı. Akli dengesi yerinde değil diye korkardık. Ancak ilerleyen yıllarda onun kimseye zarar vermediğine şahit olunca onu çok sevmeye başladık..
Gözüne kestirdiği kişilerin yanına yaklaşıp, çok kibar bir şekilde, “Şekerim, 25 kuruş verebilir misin ?” diye yalnızca o kadarını alıp, fazlasını kabul etmeyen bu hanımı tanımayanlar sanki büyük bir davete gidiyor diye düşünebilirlerdi. Onun için anlatılanlar Atatürk’e aşık olup karşılık bulamadığı, genç yaşta pilot olan eşini bir uçak kazasında kaybetmenin acısıyla bu hale geldiği, çok zengin bir ailenin kızı olduğu, Moda’da yaşadıkları köşkte çıkan yangında tüm ailesinin ve servetlerinin yandığı için bu hale geldiği söylenirdi.. Fakat hangisini gerçek olduğunu kendisi dahil hiç kimse tam olarak bilemedi..
Yıkık, dökük bir evde komşularının yardımıyla yoksulluklar içinde 1981 yılında öldü.. Bütün semtin çok sevdiği, mağaza sahiplerinin sabah uğuru saydıkları Adalet Hanım yıllar geçmesine rağmen hala hatırlandığında bir tebessümle anılmaktadır..
Çok yoksul olmasına rağmen 25 kuruştan fazlasını kabul etmeyen, gönlü zengin, görmüş geçirmiş hanımefendinin tutkun olduğu Bahariye Caddesi’ni belki de bir yerlerinden seyrediyordur şimdi.. Dilerim Kadıköy Belediyesi ömrünü bu caddeye vakfetmiş, semtinin sahiplendiği Çayır Güzeli veya Bahariye Güzeli ya da Adalet Hanım’ın bir heykelini yaptırır.. Hayatı bu caddeyle özdeşleşen insanı, bilenler bilmeyenlere anlatır.. Heykelinin yanından geçerken bir tebessümle, yıllardır unutulmayan sevgiyle ve rahmetle anarak..

MERAL IŞIK