Ayrılık | Yılmaz Pirinççi

Kimi sevdin diye sordun ya,

Gözleri hep bulutlu…

Hep yağacak gökyüzü gibi bakan bir kadın sevdim ben

Güldüğü zaman onlarca çocuk kahkahası dökülürdü ağzından

Küstüğünde mevsimler karışırdı iç içe

Dünya durur

Sönerdi yıldızlar

Ama bir sarılsa

Yüz yıl uzardı ömrüm hiç abartmadan

Ben gibi severdi çayı

Arada bir iki tek rakıyı

Birde ateşe tutulmuş balığı

Öyle hiç kaçırmadan

Birlikte ıslanmaktan söz eder

Aynı yağmura yürüyemezdik bir türlü

Ya saatleri şaşırırdık durmadan

Yada şehirler izin vermezdi

Kedi mırıltısına benzer bir ses çıkarırdı uyurken.

Nefesinde hep taze vanilya kokusu

Bir de baharlar çiçek açardı teninde

Nasıl güzel titrerdi göz kapakları.

Birde o kirpikler.

Ahh hiç kimsede öyle güzel durmazdı.

O benim şiirlerimi severdi

Bense ona şiir yazmayı.

Sonra bir gün çözüldü bulmacanın bütün harfleri

Kesişen isimlerin ardından

AYRILIK çıktı anahtar kelime.

Hadi şimdi sen anlat kimi nasıl sevdiğini…

Yılmaz Pirinççi