Aşkın deli halleri | İsmail Çifçi

|İsmail Çifçi|

Aşk’ın delirtti beni sevgilim.

Bir çoban kavalının sesinin hüznü gelir aklıma

Alırda ta ötelere götürür

Ne bileyim kah beni karlı dağların ötelerine,

Kah dağ eteklerindeki bir göçebe çadırın

Yokluğunda gönlüm divane

Sonra zülfünün bir telini sakladığım zulamda

Bir kehribar güzelliğinde

Alırda koklarım seni

Ve benim sana vurgunluğum

Her an aklımdayken adın

Çekip de gitmen bana bahane

Aşk’ın delirtti beni sevgilim

Hasretinin en koyusundan aldım nasibimi

Sana kalbimi verdiğim o günden beri

Ruhumda bıraktığın sızı var ya bedenimi hala yakıyorken

Aşkın deli hallerindeyken,

Öyle ki çekip de gittin yaban ellere

Elimde alışık deli sopası sevgilim

Sen benden ayrıldın ayrılalı

Hala ruhum yaralı

Bazen mecnun misali bir çölde ararım

Deli divane dolanır ararım sevgilim

Bazen bir kafenin en ücra köşesinde

Bir başıma yudumlarken bir fincan kahveyi

Gelir diye beklerim, beklerim seni

Sisli şehrin bir kenar sokağında gözlerim yollardadır

Hani geleceğinden değil

Ben sana yanmışlığımın en zor zamanında

Sana vurulmuş kalbime teselli niyetine işte

O gitmişliğini unutmak için

Deli divane gönlüme laf geçiremem ben

Adınla saklı anılara alır da sürükler inan

Seninle geçen en güzel anıları biriktiriyorum

Ve o gün teninin kokusu ruhumu darmadağın eder

Her aklıma gelişinde yaralıyor gözlerin

Yüreğimi sızlatan o yer varya, o yeri

Bir sen biliyorsun

Bir de kalbim

Kafeteryanın o kuytu köşesinde hüznümü bırakıp çıkıyorum

Sonra bir deli rüzgar peşisıra sürüklenerek

Bilmediğin diyarlara başımı alıp giderim

Sen ki benden uzaktasın

Aşkın deli hallerindeyim sevgilim

Ve sen ki aşka aşık

Ama esirim ben neyleyeyim

Yokluğun bazen yaralar

Biliyorum

Ama kalbimden kalbine gizli köprüler kurdum

Hiçbir zaman bilemeyeceğin

Gittiğin günden beri aklım başımdan uçar gider

Bir sen varsın düşlerimde

Bir de hasretin…