Ahsen | Mehtap Emre
Kendini çoğaltırken gün
engin denize nâzır
nâzenin asma bahçelerinde
sudaki aksin
tamamlanmamış
resmidir sûretinin
yoluna kurutulmuş
gül devşirdiğim.
Gül/
ümse/ sen
ruhunun en derininden
-ki biter
saltanatı harâmîlerin-
kutsanan AŞK olur
yeryüzü âyininde
doludizgin.
Duru
göl-gönül gözlerinle
içime
bir kerecik baksan
ufkuma doğar
-biliyorum-
sağaltan bilge kalbin.
Lâhzacık
ısmarlarım kendime
minik adımlarla
yarına yürüyen.
Sevdâ
kuşları ötüşür
saçlarımda
sesinin rüzgârının
değdiği yerden.
Öpsen
gönlümün kırıklarından
yeniden doğarım
filize dururum
dal uçlarımdan.
Bir
dokunsan
umutların seherinde
senle dolar
hayat bulur
o unutulmuş
kurumaya yüz tutmuş
çağlayan
içli şarkılar bestelenir
suların şırıltısından.
Şiir; KOCA MEKTEPLİ = DENİZLİ LİSESİ