ACIYA GÜLMEK / Hülya Senday ÖZDAMAR
Yalnızlığımın iç ürpertisi
Bir yanıp sönen mum ışığı
Sözcüklerimin yıkandığı ve benliğimi sardığı
Düşümün son ocağı
Hayatta arınırım seninle
Gerçeğimi arar dururum ruhumun içinde
Bu kaçıncı sürgünüm
Ve kaç diyarlar eskitmişim geçmişe dönük
Yol aldığım katmerli savaşım içime yer etmiş geleceğime yönelik
Örseler acıyla düştüğüm her yer
Susarak büyüyen bir hançerin kabzası
Böğrüme saplanan çıkmaz yaraya benzeyen günlerimin geçmediği
Acıyı bal eğleyen çılgınlıklarımın hesabı yok
Ağlarken gülen
Ve gülerken ağlayan
Kin kusmuğu her yer
Zehrimi içime akıtır
Ağzımda pas tadında bir inceliği söylemek
Gülünç içtenlikten ileri gitmez
Gecikmiş
Ve ezik
Acıma gülerim
Bütün bunlar için
Böylesine yok olmuşluğumun naçarlığı içinde
Ömrümün uğuldayan durağı bir deniz enkazı
Şaşkın
Ve esrik
Ne olduğunu bilmeksizin çoğalır sessiz çaresizlik
Hülya Senday ÖZDAMAR