Haftanın Kitabı – Derine Gömdüler Sabahı / Gökhan Gurbetoğlu

Özge Sönmez kitabı.

Toplumun acılarını ince bir duyarlılık ile işleyen ve tüm direnen, aydınlık dolu kadınlar adına sesini yükselten Özge Sönmez… “Yakılacak kadınım ben” diye seslenir insanlığa.

“Bu sefer / çok derine gömdüler sabahı”… Ülkemin çocukları, “Anadolu’mun yetim kuşları” bunu iyi belleyin ama şunu da sakın unutmayın ki bu topraklarda “çuvala sığmaz ışık”.

İnce duyarlıklarla örülmüş ve de toplumsal duyarlılıklarla dolu bir şiir kitabı, “Derine Gömdüler Sabahı”…

Okurken, kâh şairin iç dünyasına, kâh toplumsal sorunlara, kâh günlük yaşamın bitmez tükenmez telaşına, kâh da kadının toplumda ki yerine sokulup çıkartılıyor okur büyük bir zevkle… Özge Sönmez, okur ile birlikte imgelerin telaşsız dokusuyla, kol kola yürüyor kitabın son noktasına kadar.

“sus biraz / sus da sancıyı dinle” diyor yeri geldiğinde ve susuyor insan… ve dinliyor o sancıyı; Anadolu’nun sancıları… İnsanımızın sızısı ve de bireyin unuttuğu insan yanlarını duyuruyor bize şair her şiirde; damarımıza yavaş yavaş verilen bir uyanış gibi… Unuttuğumuz ne varsa hatırlatıyor her şiirde tekrar tekrar Özge Sönmez.

Şairin hayatına dair pek bir şey bilemezsek de şiirlerinde öylesine duyumsuyoruz ki babasız bir kız çocuğunun hüznünü… Bir annenin fedakarlığını… Bir kadının toplumda ki direncini; “yakılacak kadınım ben / yakın! / küllerim şiir olsun düzyazınıza” diyerek seslenir, “er kişilere” ve meydan okur onlara… Tüm yakılan, taşlanan… Şeytanlaştırılan kadınlar adına.

“ah hayat / kocamış arsız fahişe” dizeleri ile hayatın çelişkilerini çığlık çığlık ortaya koyarken şair, “hangi tanrı kıyar / çocuklara ve kuşlara / öldürmek insan işi, her çağda” diyerek, insanın gerçek yüzünü de ortaya çıkarır, savaşa karşı duruşuyla Özge Sönmez.

İnsana dair bunaldığınız anlar olduğunda sakın çekinmeyin… düşün şiire… düşün… Yüreğine kalemine sağlık Özge Sönmez.

“ne çok öldük / yaşamak diye diye / suyumuza kan damladı / kanımıza kin / gülmek ne mümkün / hiç iyi değilim / yine şiire düştüm”