Düşler / Robert Peköz
Kaç gece sana sığındım
Kaç kere boynuna sokulup
Hıçkırıklara boğulduğumu
Sensizliğe ağladığımı bilir misin
O hıçkırıkların mutluluk çığlıklarına
evrildiğini anlayabilir misin
Sen ne bilirsin ki yazmaktan başka
Yaşamın bir umut olduğunu
Benim her gün bu umutla uyandığımı
Sana nasıl kavuşurum diye düşler kurduğumu
Ama sen düşünme umutlarımı
Ben nasıl olsa vaaz geçtim
Seni bulmaktan beklemekten
Yılları aylara, ayları haftalara katlayıp biriktirmekten
Zamanım kalmadı
Senin için yollara düşmeye
Her güne umut bağlamaya
Sustum yıllarca sensizliğe
Sen ise hikayeler yazdın bolca
Beni tanımadan avutun kendini
Halbuki ki ben
Gözlerimle yüreğime akıtı mı seni
Görmek istersem seni
Zaman kayıp etmeden yüreğime bakıyorum
Arada bir yüreğimi gözlerine yolluyorum
Beni unutmayasın diye
Artık sen çok yakın olmasan da olur
Ben seni kendime yakınlaştırdım her durumda…
Sevdamın bilinmezi deli kadını
Ne sen beni tanıdın, nede ben seni
Beni tanımak için yıldızlara bak,
Rüzgarları dinle aşkla
Güneşi hisset ruhunda
Baharı bekle umutla
Bu şiir mi ister sakla, istersen yırt
Ben ilk yazıyorum şiire sevdamı bilesin…