Gizimera’ya Notlar-8 / Gökhan Barış Pekşen

“Işık karanlıkta parlar / Karanlık seni alt edemedi.”

Kapatılacak bütün yaraları kapattım
bir bu kaldı –
kapanmıyor,
kapatamıyorum bu kez..

Yalnızlığın beynine çöktü Ruhum,
içimi kemiren bu kocaman boşluk yutacak gibi beni,
uyumak istiyorum –
ama gözlerim kapanmıyor..

Öldüm de haberim mi yok Gizimera?

– yüzünü göremediğim bir keşiş şöyle seslendi kulağıma Barış

”Siyahın bütün renklerini üfleyen bir ney gibi olmalı nefesin..
Belki de o zaman dayanabilirsin bu dünya ağrısına..

Ateşe aşık pervane neden korksun ki yanmaktan?

Ve sen;
ototrof bir Tanrı olmaktansa
riyakar bir kul olmayı seçtin Barış..

Bazı sesler vardır güzel olduğuna aldanırsın ve seni cehennemin ateşlerine sürükler..

Başlangıçta Söz vardı.. 
1: Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz sendin Gizimera..
2: Başlangıçta O, Tanrı’yla birlikteydi..
3: Her şey O’nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey sensiz olmadı hayatımda..
4: Yaşam O’ndaydı ve yaşam benim ışığımdı.. 
5: Işık karanlıkta parlar.. Karanlık seni alt edemedi..

Hatırlıyor musun;
seni derinlemesine hissedip suçluluk hissini yok etmek için uğraştığım o son geceyi..
Bazen kapana kısıldığında seni kurtarması için bir kurbana ihtiyacın olur
ben,
beni sana sundum o gece Gizimera..

– Oysa çirkin olan her şeye uzaktan bakmak için eğitildim ben Barış..
Tamamen sessizliğimi bir hastalık olarak yaşadım ve kimseye muhtaç olmamak için insanlığımı yok ettim..
Şimdi konuşmak için gündelik şeylerle öldürüyorum Ruhumu –
anlamadığım bir şey,
kalbim delik dediğimde insanların beni öldürmesini istediğimi anlamalarıydı..

Evet,
kalbimi tecavüz ederken deldiler..
Ben Çarşamba sabahlarını bununla hatırlıyorum Barış..

Bu gece sırf seninle intihar ettim Gizimera
kim öldü, kimin boynu kırıldı,
bunu bilmeden yok olduk
ya da olmadık,
ya da gerçekten mandalina ağaçları elmadan daha güzel olamayacağı için Adem’in kandığı gibi bende sana kandım..

– Gökhan Barış Pekşen

–
Gizimera’ya Notlar/8
– 16012019