VADE | Necdet Arslan
Taşladım binlerce kez nefesini
Bileğime vura vura şefkatin
.
….dikenlerin yurdu yoktur
Sıçrar,ötelerde birikir orman olur
Orada bulmuştum seni
.
Gereksinirken tek damlasına yüzünün
Önemli değil,öteki toprakları sula kılcal kılcal.
Gözlerin şımarık kelebeklerden daha da güz
Dalındayken, çürümüş ayvaların.
Yanabildiğin kadar yan ama
Son söz bana kalsın
.……………….hayır, yalansın!
.
İzin verirse iklim dizginini kırar sürgün
Goncalar pıtrak pıtrak örgüdür
Son an,senden alacaklı
Ben aşktan
Öyle bir karahumma ki tam söndü sönecek
derken sökün eder sancı /yeni baştan.
.
Sen kim gibisin bilmem
Kimseler sen gibi değilken
.
Tam zamanı yeni bir kışa hazırlanmanın
Karıncayı ürkütmeden taşımak gibi bahara
.
Seni….o uzun gece yarılarına
başka bir karadut kırmızısını sağarken kadehime
.
inan
başka bir karadut kırmızısını
kadeh kadeh yutarken
.
Şuracıkta kendine gülümsüyor
Parmaklarım.bu bulanıklığın tanımı
Tozlu raflarda gizli
.
Seni yakalasam iki dizenin arasındaki
tek atımlık sözcüğe gömeceğim
.
…………………..bir taşın gövermesi nasıl
biraz yeşilimtırak
biraz gri gri
Ve biraz acıysa
.
Yüksek masumiyetin intikamı bu
Ve elbette ömürlük sevişmelerin son zorluğu
.
Salınışların bir şiiri bulandırışı kadar
Arşın arşın berrak
.
olsun
Işır dölünü boğan bu bulutlar
Seni yazdığım sürece tutanaklara…