Uyandığımız günler | Yaşar Üstün

Ah
okudukları dinledikleri gördükleri
kendi açlıkları
olanların
acıya dolan sözcükleri
yaralı
baktıklarına
gözleri kapalı
olanların
gün/ahlarına bıraktıkları
tuz damlası
korktuğum gece değil
sabahın
her sabah
haraç mezat
sunumu
fotoğrafsız dünyada
terk edilişlere
gecesiz kalması
artık…
şeytandan daha şeytan olan
şeytanı anlatıyor
televizyon kutularında
narsistlik şarhoşluğuyla
ruhumuzu kurutuyor
umut
sımsıkı kapattığımız avuçlarımızda
yakamadığımız külleri savrulmuş
tel örgüsüz
cezasız mahpus
anka kuşu
yatağın öte tarafını
doldurmalar
suya attığımız
taşın halkalarında
oynadığımız oyunun
son perdesinde
erkenden
veda…
adı
cesaret olunca
düşlerimiz
uzak yakın
ütopya görünse
bir umut
öfkenin içinde
ay ışığı dolanmış
gecesi unutulmuş
yarın
iki cambaz bir ipte oynamaz dediklerimiz
güneşin
doğmadığı hayata
elinden geleni esirgemeden
kurum yağdırıyor
öldük öldük
kalmaların içinde
yarım yamalak
umutlarla
avcıya av olduk
sorduğumız için
zehir
damarımıza kan aktı sorular
yanıtsız kaldığı için boğazımızı sıktı
bahar bile gelemedi
borçlarla alacaklar
aynı hizaya geldi
hayatın
nefes alan burnu
pinokyo
nerelerimden
av olsam
kaybettim
elmanın yarısını
armutun çöpünü
eşikleri
atladığımda
bir o yana
bir bu yana
umuda koşan
nefesime
tıkanıp kalmalar
*torosentez yapılmasının çaresizliği
sevgiyi
tutuklu bırakmanın
bu çağlığı
tene değen yollar
parmak uçlarını
hasret bırakıyor yaza
aldırmıyorum
nöbetleşe
bir hizada gelen ateşe
beni kumarbazlarım eline as bırakanlar
pantalon cebimde sakladığım
kalbimi
delik tutan blöf
kapılıp gittiğim
kelebekler
anlık ömürleriyle
üzerinde dans ettiğim köprülerin cazibesi aldırmıyorum
b/aşka
tuza değmiş dudak
ateşe düşmüş kalp gerek
kabuğu olana
bir yara daha
külüstür ömrüm
taşa çalınan
kana bulanan
kan/taşı/yan
çarpıldığı yeri arayan
kalbim
kururken içine aktığım nehir
bindiğim küreği tek sandal
elimdeki
tek çiçeğim
s/evde kal dediğimiz
ÜLKEM…
havalandırma sınırlı
kıpkırmızı
dünya fotoğrafım…
…

Yaşar Üstün
Mart/2020

*Torosentez: çok ağrılı bir işlem akciğerden su almalar…

Fotoğraf
Dr. Yılmaz Ata