Toplandı Panayır Bitti Karnaval | Nevzat Oğuz
Düşüyor bir bir aklı(mı)n kaleleri
“her ölüm”ün “erken”liğinde
düğümleniyor şiirin boğazı
hayat şiire, şiir hayata şerh
düşüyor
göz kararını
el yordamını yıkıyor
düşerken bir bir aklı(mı)n kaleleri
taşlanmaktan ağır yaralı
kamburumda taşıdığım
“aksi şeytan”(ım)la yanlız bırakılmışlığı
ve dünyayı şaire, şairi şiire
gölgemi hepsine ezerek
gıdım gıdım ölüyorum
düştü bir bir aklımın kaleleri
ağzımda memesi ölümün
ağzınızda orospulaşan
pornografik retrospektif
üzgün sesli sümüklü bi lâ
“havle!”si yavşak “aydınlanmacı”
ve pek “ilerlemeci” vicdanı rahatlatan
düş(müş) müydüm çok şeytanî
az çocuk muydum çok ağrıyan
mezarlığı oyun belleyen
evsiz çocukluğum tutup elinden
evinden kovulmuş tanrı’yı
yaşından büyük kâlbine
göz yaşından mezartaşı yapıyor
düştüm tüme’yarım’ aklımı
bak dışından hiçliğinin içine:
yıkılıyor bir bir kalelerin!
durdurur mu sanıyorsun çöküşü
içine içine için için susulmuş
(dibin de dibine saplanıp kök salan)
acıyla haykırdığın
prostpektif kahkahan!
gizler mi sanıyorsun
dikine ve enine büyüyen çürümeyi
groteks gerçekliğin uyumsuz imgesi masken!
duymuyor musun
çöküşün çavalyesinde kavrulan
cızırtısını çürümüş kâlbinin!
hızlandırmıyorsa yıkımı
yıkıma direnmek neye yarar?!
görmüyor musun şair öldü!
toplandı panayır bitti karnaval!
…
15-17.06.2020
Bağcılar-İstanbul
Nevzat Oğuz