Düşüyor bir bir aklı(mı)n kaleleri “her ölüm”ün “erken”liğinde düğümleniyor şiirin boğazı hayat şiire, şiir hayata...
İstanbul 6°C
Kar Yağışlı
Etiket: Nevzat Oğuz
çocuk Yusuf’tum kuyunuzda susulmuştum Yunus’tum yunusun karnında unutulmuştum Nuh’tum tufandım kutsal aşın buğusunda kaybolmuştum tanrıydım...
Kafamın içinde şekli şemali varın yoğu doyumsuz bi koca hayvan habire kemirip duruyor sinir ‘s’uçlarını...
kalbim bi dünya ağrı azaldıkça çoğalan. aklımın çatlağında burgaç burgaç kaynaya çağlaya kanayan şafak tahammül...
Nâzım’a… “kâdim sur”un burçlarına serilmiş cesedim. … âh saf aklın tanrıcığı! âh âh’ım! gözün unuttuğunu...
Deniz’e.. Mahir’e.. İbrahim’e… … henüz düşlenmemiş olan gerçek olur mu?! eksik düş ne kadar doğrudur?!...
Mayakovski’ye… … geçmiş hiç geçmedi yaşlandı gelecek geçmişin kafesinde oysa gerçek şimdiydi; ateşten bir öpücük...