Suare | Aziz Kemal Hızıroğlu

-Memnune Tunç için-

“bu şiiri bana kim verdi” dedi
“yağmuru silecekmişim gözlerimden”
anahtarına bakındı
açtı kapıyı sofa örümceğini geçti

iki yaprak daha düşürmüştü sardunya
“yakında tükenecek” dedi, “bana benzedi”
masadaki elmaya baktı, kurumuş güle
ilk görüyormuş gibi

mutfağa bıraktı ekmeği peyniri şekeri
çaydanlığın cazibesi takıldı gözüne
kaç bardak içecekti hazır olsaydı
canı çay istemedi

üstünü değiştirdi, televizyonu açtı, hangi kanal
komşudan gelen çocuk sesleri baskın
televizyonun sesini açtı da açtı, oysa
yüksek volümlü kahkahalara atanmıştı komşular

kalktı, çantasını boşalttı, o şairin verdiği kağıtta
“ağlama” yazıyordu, kızdı, sana ne
diye haykırdı, sınırsız gece sakinleştirmeyi biliyordu
anladı, sustu

tam karşısında küçücük bir kız resmi
kırık ayaklı büfenin taşınmaz demirbaşı
evin en temizi bu büfe ve camlı fotoğraf
her akşam siliniyordu

çığlığını bastırdı kadın
yağmuru aldı gözlerine

 (*) Usulca, Tümzamanlar Yayıncılık, Mayıs 1998