Soğuk | Ömür Balcı

ıssız, insansız bir dünya gibiyim bu gece
gurbet,batık bir kent midemin üzerinde
unutulmuşluk
acı bir soluk hüzünlü yüreğimde

gel, gel soğuk!
ister bronşit ol ciğerlerimde
istersen üfle soluğunu eklemlerime
bir sen varsın
şu gece yarısı hâlimi bilen
adın fırtına mı
kasırga mı bilmem
her neyse
ölum ol istersen
ya içeri gel
ya uzaklaş kapı aralığından
penceremden
yalnızım ya
gözyaşımı hızın siliyor ya mendil gibi
haykırıyorsun ya adımı
en yüksek âvazınla göklere

dur okşama beni
öylesine dondurucu ki ellerin
üşüyorum

biliyorum sabaha dek
vefalı bir yar gibi
kapımı çalacaksın
dışarı çıkarsam ecelim olursun
içeri girersen
sen hastalanacaksın
sen soğuk dostusun
sana sen gibi yar
kar gerek
ben garip dostuyum
bana
intizar gerek

ö.balcı 1980
( ilk görev yerim olan yol ve suyu bulunmayan A.sofular köyü )