Silinme Ezgileri | Nevruz Uğur
sesimin aylasında görünen silinme dedi ki:
şehrimi çiçekleştiren çocukmuşum da
yanlış büyümüşüm de kendime
bütün yazların çatısında esiyormuşum da
ve hem geceymişim
zamanın ümüğündeki yutkunuşun diyemediği sözler
bunlar
çilemin ibriğinden dökülen cezbe ve uzlet:
silindiğim tarihi ve takvimi yutan matematik
güneşli kışlarda yetmeyen uykularımı seviyorum
karayel gibi savrulduğum sokakları seviyorum
seviyor beni eski rüyalarımın üşüyen kuşları
giysileri parçalanmış göğümün çıplakmışım oralarda
yamama bulutları sen bari yapma
kendindeki renk suçlarını bana devreden tanrı
sesli harflerin aralı ağzı
sessizlerin duvarında yeşil gri ve nem
zamanın yosunları örttü silinmişliğimizi
eski seslerden yeni bi yoldayım ışığım öyle büyük
ki
bi şehre giriyorum çatıları ay ışığı
pencereleri gökyakut
unuttuğum her söz
geceye uçan ezgi yitiği
aklımı yüreğime akıtan yıldızların tozu
beethoven no.9