Sen | Yılmaz Pirinççi

Uyuyorsun biliyorum.

O en güzel uykularında.

O benim en çok özlediğim zamanında.

Sarılsam şimdi sana.

Saçların yüzüme dağılsa.

Ben seni koklasam nefes nefes.

Yüreğimde yüreğinin atışlarını dinlesem
Bir elim başının altinda.

 Bir elim göbeğinde.

Öyle bir sarılsam ki.

Bir daha hiç bırakmasam.

Sonra gözlerimi kapasam üstümüze.

Sen üşümesen.

Ben hep sana uyansam.

Kızarmış ekmek kokusu.
Kekre bir çay tadında sabahlar doğsa üstümüze.
Dışarda masmavi bir deniz.
Birde geniz yakan kokusu ağaçların.
Dallarda telaşlı serçeler.
bal damlayan yemişler üzerinde.
Akşam inince gözlerinin gölgesinde bir balkon sefası.
Bir kahve.
Ve bütün fallar da sen…
Dudağıma değmiş bir sigaranın dudağını öpmesi.
Sonra erimesi ruhumun yanağında.
Kokunu dağıtan rüzgarla sevişen ben
Ve her baktığımda binlerce şükür duasına dönüşen varlığın.
Ahhh
Ben nasıl doyarım ki sana..