Sardunya Çiçeğim | Yılmaz Pirinççi

Sen bir sardunya çiçeğinin yapraklarına dokundun mu hiç.
Yumuşacık,

Bir kadife gibi…
İncecik ve narin…
Sonra renk renk…
Kırmızılı,pembeli.
Ve inadına hep gülümseyen bir çocuk yüzü gibi.
Yüzü hep güneşe dönük,

Kökleri sağlam.
Bir avuç toprakta bile hayata tutunan.
Yağmurun,

Rüzgarın,

Soğuğun kırdığı dallarına aldırmadan hep kendini yenileyen…
Direnen,ayakta kalan…
Ben dokundum kadınım.
Ben her sabah hep dokundum.

Sularken ellerimi okşadım o çiçeğin yapraklarında.
Yüreğimi yatırdım o yumuşak dokunuşlara,

O renklere.

Gülümsedim.

Konuştum.

Sevdim.
Ve hep seni gördüm o çiçeğin yapraklarında
Senin azmini
Yaşama sevincini
Bitmeyen ümidini
Ne olursa olsun inadına gülümsemeni
İşte bu yüzden sen benim sardunya çiçeğimsin.
Sen benim hayat bağım.
Yaşama sevincimsin.