Kırık Şemsiyeli Kadın | Aziz Kemal Hızıroğlu

– Şair dost Gülderen Canyurt’a –

Her şey sularda biraz daha aklanmak
yağmurlara kalmak için değil mi?
biliyorum bu yürek susuzluğunda
hiçbir zaman onarmayacaksın şemsiyeni

soluk benizli umudun tahliyesi
yetmese de ölü onurluları uyandırmaya
duyuyorum bu yürek kocamanlığında
genişleyen halka kalacaksın göl çığlıklarına

hayatı elinden tutan şiirler yazdıkça okudukça
parlatacaksın küflü sözü tenha bir masada
okuyorum “tanıyor seni yazdıklarından
sızını saklayan o defter” hiç hayıflanmadan

şemsiyenin kırığından gökyüzünü çek yanına
topla toplayacağın kadar kanat ve yıldız
içindeki çocuğa ne zaman yaralı bir arkadaş
üç beş yıldızla bir kuş sarkıt avuçlarına

gidiş dediğimiz sadece andır kırık şemsiyeli kadın
uzaklar andır, ansımalar, yangınlara ağlaman
yüreği seninki kadar sonsuz biri için
sevmeye salkım salkım dönüştür zaman

biliyorum ne çok ölüyorsun yazmak için
biliyorum anılar kırılgandır hepsini aynı kişi yaşamaz
tek pusulan yüreğindeki gökkuşağı ve yağmurun dili
biliyorum hiçbir zaman onarmayacaksın şemsiyeni

 (Mühür, Tümzamanlar Yay. Nisan 2004)